commūnĭcātus
1Communicate — Com*mu ni*cate (k[o^]m*m[=u] n[i^]*k[=a]t ), v. t. [imp. & p. p. {Communicated}; p. pr. & vb. n. {Communicating}.] [L. communicatus, p. p. of communicare to communicate, fr. communis common. See {Commune}, v. i.] 1. To share in common; to… …
2Communicated — Communicate Com*mu ni*cate (k[o^]m*m[=u] n[i^]*k[=a]t ), v. t. [imp. & p. p. {Communicated}; p. pr. & vb. n. {Communicating}.] [L. communicatus, p. p. of communicare to communicate, fr. communis common. See {Commune}, v. i.] 1. To share in… …
3Communicating — Communicate Com*mu ni*cate (k[o^]m*m[=u] n[i^]*k[=a]t ), v. t. [imp. & p. p. {Communicated}; p. pr. & vb. n. {Communicating}.] [L. communicatus, p. p. of communicare to communicate, fr. communis common. See {Commune}, v. i.] 1. To share in… …
4communicate — verb ( cated; cating) Etymology: Latin communicatus, past participle of communicare to impart, participate, from communis common more at mean Date: 1526 transitive verb 1. archaic share 2 …
5communicate — /keuh myooh ni kayt /, v., communicated, communicating. v.t. 1. to impart knowledge of; make known: to communicate information; to communicate one s happiness. 2. to give to another; impart; transmit: to communicate a disease. 3. to administer… …
6incommuniqué — incommuniqué, ée (in ko mu ni ké, kée) adj. Qui n est point communiqué, transmis. ÉTYMOLOGIE Lat. incommunicatus (QUICHERAT, Addenda), de in.... 1, et communicatus, communiqué …
7CENSOR — Magistratris nomen, apud Romanos, qui morum praefecti, hona in censum redegerunt, Senatores deposuerunt, Principem Senatus creârunt, familiarum inspectores, luxus castigatores, et c. Bini primitus, quorum nnus l atricius, alter ex plebe,… …
8CONSUL — tutor annuus erat Romanae Rei publ. publici consilii princeps, et exercitus Dux. Summum vero apud Romanos dignitatis fastigium fiut post exactos Reges a Iunio Bruto prim um inttoductum, an. Urb. Cond. 244. Consulem perpetuum se Vitellius creavit …
9DOMICELLUS — appellatio, quâ olim Galli filios quosvis Regis, sed Optimatum Primogenitos tantum salutabant: sicut Angli Regni successorem Aethelingum uccabant et Clitonem: quo tamen posteriore nomine omnes Regis filios alias insigniebant. Marculsi aevo, nec… …
10MAXIMIANUS — I. MAXIMIANUS Episcopus Constantinopolit. post Nestorium, Concilio Ephesino, A. C. 431. depositum. Pietate et zelô inclitus, sed literarum rudis, et ad publice dicendum ineptus. Obiit A. C. 434. Proclô successore. Socr. l. 7. c. 34. et seqq. Item …
- 1
- 2