coercitionis n f
1coercition — [ kɔɛrsisjɔ̃ ] n. f. • 1586; lat. coercitio, de coercere ♦ Dr. Pouvoir de contraindre qqn à se soumettre à la loi. Par ext. Le fait de contraindre. ⇒ contrainte, pression. Exercer une coercition. Moyens de coercition. ● coercition nom féminin… …
2CAMPIDOCTOR — in veter. glossis ὁπλοδιδακτὴς, alias Magister exercitus, item Custos et Monitor, erat vir quidam summae auctoritatis; qui bellicis exercitatiombus praefectus, non modo hortabatur, sed et coercendo impellebat tyrones. Talis Maximinus erat, ad… …
3CONSTABULARIUS — Munstero, l. 2. c. 15. Conestablius, Sigeberto, App. ad A. C. 1165. Conestalus, Germanis Rheni accolis Constafolarius, Gallis Connestable, Italis Conestabile et Contostabile, etc. a Latino Comite stabuli, qui stabulo superiorm Imperatorum… …
4DIREPTIO — aliquando militi concessa, aut in populatione, aut post proelium oppidive expugnationem, ut signo dato discurreretur, antiquis saeculis rarius occurrit. Occurrit tamen. Namqueve Suessam Tarquinius militi diripiendam dedit: castra Aequorum Q.… …
5PIGNORA — capere, inter coercitionis lenioris genera, apud Romanos, vide supra Direptio, intra Repressalia, it. Senatores, Strategi, Vadium, Vale …
6VALVASORES — a valvis, quasi ad valvas stantes, Spigel. Vel a Germanico Wall, quod munimen, aggerem, vallum denotat, quasi Vallasores, vel quod valvas, et introitus regni contra hostes tuerentur. Institutio eorum in Imperio coepit: ubi alii maiores dicuntur… …
