coś z korzeniami

  • 1korzeń — 1. Wyrwać coś z korzeniami «usunąć coś, zniszczyć całkowicie, zupełnie, doszczętnie»: O, włamania nawet nie było, kłódka wisi, jak trzeba. – Ale daszek ktoś wyrwał. Z korzeniami, psiakrew, wyrwał. P. Siemion, Łąki. W zakończeniu autor zamieszcza… …

    Słownik frazeologiczny

  • 2wyrwać — coś (kogoś) komuś z paszczy zob. paszcza 3. Wyrwać coś z korzeniami zob. korzeń 1. Wyrwać kogoś z czyichś rąk zob. ręka 49. Wyrwać komuś stołek spod tyłka zob. stołek 4. Wyrywać (sobie) włosy z głowy zob. włosy 1 …

    Słownik frazeologiczny

  • 3wyrywać — Wyrwać coś (kogoś) komuś z paszczy zob. paszcza 3. Wyrwać coś z korzeniami zob. korzeń 1. Wyrwać kogoś z czyichś rąk zob. ręka 49. Wyrwać komuś stołek spod tyłka zob. stołek 4. Wyrywać (sobie) włosy z głowy zob. włosy 1 …

    Słownik frazeologiczny

  • 4korzeń — m I, D. korzeńenia; lm M. korzeńenie, D. korzeńni 1. «bezlistny organ roślin naczyniowych, rosnący zwykle pod powierzchnią ziemi; służy roślinie do pobierania wody i soli mineralnych oraz umocowuje ją w glebie» Korzeń główny. Korzenie boczne,… …

    Słownik języka polskiego

  • 5sięgnąć — 1. Sięgać do kieszeni, do portfela «płacić za coś, dawać pieniądze na coś»: Borykający się z kłopotami finansowymi klub na lewo i prawo szukał pomocy. W końcu pojawiał się „sponsor”. Sięgał do portfela, ale nie za darmo. Zazwyczaj dostawał karty… …

    Słownik frazeologiczny

  • 6sięgać — 1. Sięgać do kieszeni, do portfela «płacić za coś, dawać pieniądze na coś»: Borykający się z kłopotami finansowymi klub na lewo i prawo szukał pomocy. W końcu pojawiał się „sponsor”. Sięgał do portfela, ale nie za darmo. Zazwyczaj dostawał karty… …

    Słownik frazeologiczny

  • 7wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 8wczepić — dk VIa, wczepićpię, wczepićpisz, wczep, wczepićpił, wczepićpiony wczepiać ndk I, wczepićam, wczepićasz, wczepićają, wczepićaj, wczepićał, wczepićany «zahaczyć celowo o coś czymś ostrym; chwycić mocno za coś, wbijając palce, pazury itp.; wpić»… …

    Słownik języka polskiego

  • 9wszczepić — dk VIa, wszczepićpię, wszczepićpisz, wszczep, wszczepićpił, wszczepićpiony wszczepiać ndk I, wszczepićam, wszczepićasz, wszczepićają, wszczepićaj, wszczepićał, wszczepićany 1. «szczepiąc wpuścić część łodygi rośliny szlachetnej w tkanki innej… …

    Słownik języka polskiego

  • 10przesadzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przesadzaćam, przesadzaća, przesadzaćają, przesadzaćany {{/stl 8}}– przesadzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przesadzaćdzę, przesadzaćdzi, przesadzaćsadź, przesadzaćsadzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień