ciepło mi en
1ciepło — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. ciepłople, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} temperatura pośrednia między gorącem a zimnem, umiarkowane gorąco; też: wrażenie towarzyszące doświadczaniu takiej temperatury :… …
2ciepło — I n III, Ms. ciepłople 1. lm D. ciepłopeł «temperatura pośrednia między zimnem a gorącem, zwykle: dodatnia; (rzad. też w lm) ciepła pogoda, okres ciepłej pogody» Ciepło ognia, promieni słonecznych. Fale ciepła. 10 stopni ciepła. Odczuwać miłe… …
3ciepło — 1. Ciepło jak w uchu «bardzo ciepło»: Wracam z przedstawienia, a w moim pokoju ciepło jak w uchu (...). Roz bezp 1998. 2. Trzymaj się ciepło «rodzaj pożegnania, podtrzymującego na duchu: nie zważając na trudności bądź dzielny; bądź zdrów»: (...)… …
4ciepło jak w uchu — {{/stl 13}}{{stl 7}} bardzo ciepło : {{/stl 7}}{{stl 10}}W pokoju było ciepło jak w uchu. {{/stl 10}} …
5Brathanki — Концерт в …
6trzymać się — 1. pot. Coś się kupy nie trzyma; jedno drugiego się nie trzyma «coś się nie wiąże w jednolitą, sensowną, logiczną całość»: Całe to opowiadanie po prostu nie trzyma się kupy. Kultura P 11/1956. – Ja im wcale nie każę strzelać. – No to jak mają… …
7ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… …
8gorąco — I n I, blm «ciepło, upał, skwar» Dokuczliwe, straszliwe gorąco. Pracował w strasznym gorącu. Gorąco doskwiera, dokucza. II gorącoręcej 1. «bardzo ciepło, upalnie, skwarno» Było nieznośnie, potwornie gorąco. W łaźni coraz goręcej …
9grzejny — techn. «służący do podnoszenia temperatury, dający ciepło» Instalacja, komora grzejna. Przewód grzejny. Urządzenie grzejne. ∆ Element grzejny «zasadnicza część oporowego grzejnika elektrycznego w postaci drutu, taśmy lub pręta, w którym następuje …
10spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… …
