ciała

  • 71obrażenie — n I 1. rzecz. od obrazić. 2. lm D. obrażenieeń «uszkodzenie ciała jako skutek uderzenia, skaleczenia, złamania» Obrażenie wewnętrzne. Doznać ciężkich obrażeń ciała. Doznał lekkiego obrażenia głowy. obrażenie się rzecz. od obrazić się …

    Słownik języka polskiego

  • 72odma — ż IV, CMs. odmamie; lm D. odm med. «zabieg leczniczy polegający na wprowadzeniu powietrza do jamy ciała i uciśnięciu w ten sposób narządu, zwykle w celu ograniczenia jego czynności» Odma obustronna, jednostronna. Dopełniać, zakładać, zdejmować… …

    Słownik języka polskiego

  • 73odmrożenie — n I 1. rzecz. od odmrozić przen. Odmrożenie kapitału, rezerw. 2. lm D. odmrożenieeń «uszkodzenie ciała wywołane działaniem niskiej temperatury, objawiające się zmianami w skórze aż do jej obumarcia; także: fragment ciała tak uszkodzony»… …

    Słownik języka polskiego

  • 74opływ — m IV, D. u, Ms. opływwie zwykle blm 1. fiz. «ruch płynu (cieczy lub gazu) względem zanurzonego w nim ciała stałego» Opływ powietrza wokół samolotu. Opływ płynu wokół ciała stałego. 2. lotn. «ruch cząstek powietrza przylegających do płaszczyzn… …

    Słownik języka polskiego

  • 75optycznie — «pod względem optycznym, wzrokowym; na oko» Białe ściany powiększają optycznie mieszkanie. ∆ fiz. chem. Ciała, substancje optycznie czynne «ciała, substancje przezroczyste mające zdolność skręcania o pewien kąt płaszczyzny przechodzącego przez… …

    Słownik języka polskiego

  • 76paralaksa — ż IV, CMs. paralaksasie, blm 1. astr. «kątowa zmiana położenia ciała niebieskiego na sferze niebieskiej powstała w wyniku zmiany położenia obserwatora, odwrotnie proporcjonalna do odległości danego ciała, używana jako miara odległości» Wyznaczyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 77plastyczny — 1. «dotyczący sztuk pięknych i dzieł artystycznych w zakresie plastyki» Prace plastyczne w zakresie dekoracji. ∆ Sztuki plastyczne «sztuki piękne obejmujące architekturę, rzeźbę, malarstwo, grafikę i rzemiosło artystyczne» ∆ Oprawa plastyczna… …

    Słownik języka polskiego

  • 78plecy — blp, D. plecyców 1. «tylna strona tułowia, część ciała od barków do pasa» Barczyste, szerokie, wąskie, zgarbione plecy. Szeroki, rozrosły w plecach. Uderzyć kogoś w plecy, po plecach. Mieć chustkę na plecach. Nieść wiązkę chrustu na plecach.… …

    Słownik języka polskiego

  • 79podpór — m IV, D. podpórporu, Ms. podpórporze; lm M. podpórpory sport. «w ćwiczeniach gimnastycznych: podparcie ciała rękami; położenie ciała podpartego rękami» …

    Słownik języka polskiego

  • 80por — I m IV, D. u a. a, Ms. porze; lm M. y 1. zwykle w lm «mikroskopijne otwory w skórze człowieka i zwierzęcia, stanowiące ujścia gruczołów łojowych i potowych» Kurz wnikał w pory ciała. Odczuwać coś wszystkimi porami ciała. 2. zwykle w lm, bot.… …

    Słownik języka polskiego