ciała

  • 51gorączka — ż III, CMs. gorączkaczce; zwykle blm 1. «temperatura ciała podwyższona ponad stan normalny, występująca w wielu chorobach» Wysoka, silna gorączka. Mieć, mierzyć gorączkę. Dostać gorączki. Bredzić, majaczyć w gorączce. Gorączka spada, rośnie. ∆… …

    Słownik języka polskiego

  • 52hipotermia — ż I, DCMs. hipotermiamii, blm med. wet. «obniżenie się temperatury ciała człowieka lub zwierzęcia stałocieplnego, spowodowane nadmierną utratą ciepła; oziębienie ciała pacjenta do temperatury poniżej 30°C w celu zwolnienia procesów przemiany… …

    Słownik języka polskiego

  • 53indukcja — ż I, DCMs. indukcjacji; lm D. indukcjacji (indukcjacyj) 1. «w logice: rozumowanie polegające na wyprowadzaniu wniosków ogólnych z przesłanek będących szczególnymi przypadkami tych wniosków; w naukach empirycznych: metoda badawcza prowadząca do… …

    Słownik języka polskiego

  • 54izomorficzny — 1. chem. «równopostaciowy» ∆ Ciała izomorficzne «ciała mające jednakowe postaci kryształów, lecz różny skład chemiczny» 2. mat. «równokształtny» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 55kameleon — m IV, DB. a, Ms. kameleonnie; lm M. y 1. «Chamaeleon, egzotyczny gad nadrzewny z rodziny o tej samej nazwie, mogący szybko zmieniać barwę ciała pod wpływem warunków zewnętrznych i stanu fizjologicznego» Ktoś jest zmienny jak kameleon. przen.… …

    Słownik języka polskiego

  • 56klęczny — ∆ sport. Pozycja klęczna «w gimnastyce: postawa, w której ciężar ciała spoczywa na jednym lub obu kolanach z większym lub mniejszym podparciem innych części ciała» ∆ sport. Siad klęczny «w gimnastyce: pozycja siedząca na nogach ugiętych w… …

    Słownik języka polskiego

  • 57konstytucyjny — konstytucyjnyni 1. «dotyczący konstytucji jako ustawy określającej ustrój społeczny i polityczny państwa» Ustawa konstytucyjna. Gwarancje konstytucyjne. Sejm konstytucyjny. ∆ Monarchia konstytucyjna «monarchia, w której konstytucja określa zakres …

    Słownik języka polskiego

  • 58korzeń — m I, D. korzeńenia; lm M. korzeńenie, D. korzeńni 1. «bezlistny organ roślin naczyniowych, rosnący zwykle pod powierzchnią ziemi; służy roślinie do pobierania wody i soli mineralnych oraz umocowuje ją w glebie» Korzeń główny. Korzenie boczne,… …

    Słownik języka polskiego

  • 59kosmetyka — ż III, CMs. kosmetykayce, blm «sztuka upiększania i pielęgnowania ciała i włosów; stosowanie środków i zabiegów mających na celu upiększenie i pielęgnację ciała» przen. «nadawanie czemuś estetycznego wyglądu; upiększanie» Kosmetyka wnętrza… …

    Słownik języka polskiego

  • 60kosmiczny — 1. «odnoszący się do kosmosu; znajdujący się, zachodzący, odbywający się we wszechświecie, pochodzący z wszechświata» Ciała, zjawiska kosmiczne. ∆ astr. Pył kosmiczny «drobne ciała stałe wchodzące w skład materii międzyplanetarnej,… …

    Słownik języka polskiego