ciała

  • 21energia — ż I, DCMs. energiagii 1. blm «skłonność i zdolność do intensywnego działania jako cecha człowieka; moc, siła» Dopływ, przypływ energii. Obudzić w kimś energię. Pracować z energią. Zabrać się (np. do pracy, nauki) ze zdwojoną energią. Energia… …

    Słownik języka polskiego

  • 22kosmetyczny — «dotyczący kosmetyki, kosmetyków; służący do pielęgnowania ciała i urody; upiększający» Środki kosmetyczne. Mleczko kosmetyczne. Operacja kosmetyczna. ∆ Gabinet kosmetyczny «gabinet, w którym przeprowadza się zabiegi i udziela porad w zakresie… …

    Słownik języka polskiego

  • 23masa — ż IV, CMs. masasie; lm D. mas 1. «bezkształtna substancja ciastowata lub papkowata, gęsta lub półpłynna mieszanina czegoś; także substancja stała skrzepnięta, zbita» Galaretowata, śluzowata masa. Masa kakaowa, mleczna, orzechowa. Masa asfaltowa,… …

    Słownik języka polskiego

  • 24porażenie — n I 1. rzecz. od porazić. ∆ Porażenie słoneczne «schorzenie powstałe na skutek nadmiernego nasłonecznienia głowy i karku, objawiające się oparzeniem skóry, gorączką, bólem głowy, dreszczami, nudnościami, wymiotami; udar słoneczny» 2. lm D.… …

    Słownik języka polskiego

  • 25porozbijać — dk I, porozbijaćam, porozbijaćasz, porozbijaćają, porozbijaćaj, porozbijaćał, porozbijaćany 1. «rozbić, potłuc (kolejno) wiele czegoś» W złości porozbijał sprzęty. Wszystkie drzwi w domu były porozbijane. 2. «o wielu osobach: uszkodzić jakąś… …

    Słownik języka polskiego

  • 26potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… …

    Słownik języka polskiego

  • 27promieniowanie — n I 1. rzecz. od promieniować. 2. chem. fiz. «strumień cząstek lub fal elektromagnetycznych emitowanych przez ciała» Promieniowanie słoneczne, gwiezdne. ∆ Promieniowanie cieplne, termiczne «promieniowanie elektromagnetyczne emitowane przez atomy… …

    Słownik języka polskiego

  • 28ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat …

    Słownik języka polskiego

  • 29siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… …

    Słownik języka polskiego

  • 30słoneczny — 1. «dotyczący Słońca ciała niebieskiego, jego światła, ciepła itp.» Słoneczny blask. Słoneczne światło. Tarcza słoneczna. Silna operacja słoneczna. ∆ Układ Słoneczny «zespół ciał niebieskich, złożony ze Słońca i obiegających dokoła niego, jako… …

    Słownik języka polskiego