chodzić w

  • 91błędny — błędnyni 1. «zawierający błąd, omyłkowy; fałszywy, niewłaściwy» Błędny pogląd, domysł. Błędne użycie wyrazu. Błędne obliczenie. Błędne założenia, mniemania. 2. «obłąkany; nieprzytomny» Patrzeć błędnym wzrokiem. Chodził jak błędny, nie wiedząc co… …

    Słownik języka polskiego

  • 92bór — m IV, D. boru, Ms. borze; lm M. bory «duży, gęsty, stary las iglasty lub z przewagą drzew iglastych» Bór sosnowy, świerkowy, mieszany. Odwieczny, nieprzebyty bór. Zabłądzić, zaszyć się w borze. Bór szumi. ◊ Iść, chodzić borem, lasem «iść, chodzić …

    Słownik języka polskiego

  • 93chodzący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. chodzić (p.) chodzący, chodząca w użyciu rzecz., środ. «pacjent, chory, który może chodzić» Pielęgniarka dała leki chodzącym …

    Słownik języka polskiego

  • 94ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …

    Słownik języka polskiego

  • 95cielę — n IV, D. cielęęcia; lm M. cielęęta; D. cielęląt «małe, młode krowy, łani, sarny i innych przeżuwaczy» ◊ pot. Ostatnie cielę z obory «ostatnia rzecz (z jakiegoś zapasu), zwłaszcza: ostatnie pieniądze» ◊ Chodzić za kimś jak cielę za krową «nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 96ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… …

    Słownik języka polskiego

  • 97długo — dłużej 1. «na znaczną długość» Długo rozpuszczone włosy. Łąki ciągnęły się długo i szeroko. ◊ przestarz. Nosić się długo, chodzić długo ubranym «nosić długie ubranie, chodzić w długim ubraniu» 2. «przez długi czas» Długo mówić, podróżować, żyć.… …

    Słownik języka polskiego

  • 98dreptać — ndk IX, dreptaćpczę a. dreptaćpcę, dreptaćpczesz, drepcz, dreptaćtał «stawiać małe drobne kroki, chodzić małymi krokami, przebierać nogami» Dreptać po błocie. Dreptać w tańcu. Dreptać drobnymi kroczkami. ◊ Dreptać w miejscu «nie rozwijać się, nie …

    Słownik języka polskiego

  • 99droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …

    Słownik języka polskiego

  • 100figura — ż IV, CMs. figuraurze; lm D. figuraur 1. «postać ludzka lub zwierzęca wyobrażona w malarstwie lub rzeźbie; posąg, statua; gwarowe i potoczne: krzyż, posąg, przydrożna kapliczka umieszczane w miejscach otwartych (przy drogach, na placach itp.) i… …

    Słownik języka polskiego