chcieć się

  • 91sroka — ż III, CMs. sroce; lm D. srok «Pica pica, ptak z rodziny krukowatych, o czarno białym upierzeniu, odznaczający się długim ogonem, żywiący się owadami, pisklętami, ślimakami itp., mający skłonność do gromadzenia błyszczących przedmiotów; w Polsce… …

    Słownik języka polskiego

  • 92wzbronić — dk VIa, wzbronićnię, wzbronićnisz, wzbroń, wzbronićnił, wzbronićniony wzbraniać ndk I, wzbronićam, wzbronićasz, wzbronićają, wzbronićaj, wzbronićał, wzbronićany «nie pozwolić na coś, nie pozwolić czegoś robić; zabronić, zakazać (zwykle w… …

    Słownik języka polskiego

  • 93Древнепольский язык — Страны: Польша (до XVI века) Вымер: К началу …

    Википедия

  • 94sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… …

    Słownik frazeologiczny

  • 95grać — ndk I, gram, grasz, grają, graj, grał, grany 1. «brać udział w grach towarzyskich, sportowych lub hazardowych» Grać w berka, w chowanego, w ciuciubabkę, w kotka i myszkę. Grać w bilard, w domino, w loteryjkę, w warcaby. Grać w koszykówkę, w… …

    Słownik języka polskiego

  • 96koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… …

    Słownik języka polskiego

  • 97mimo — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikiem w dopełniaczu (dawniej też w bierniku), tworzący wyrażenia oznaczające rozbieżność między tym, co się dzieje, a tym, czego się należało spodziewać; nie zważając na coś, wbrew czemuś, pomimo» Mimo urody nie …

    Słownik języka polskiego

  • 98ozłocić — dk VIa, ozłocićcę, ozłocićcisz, ozłoć, ozłocićcił, ozłocićcony ozłacać ndk I, ozłocićam, ozłocićasz, ozłocićają, ozłocićaj, ozłocićał, ozłocićany, przestarz. «pokryć, okryć złotem (złotą farbą, złotą biżuterią)» dziś tylko we fraz. (Chcieć, mieć… …

    Słownik języka polskiego

  • 99trudzić — ndk VIa, trudzićdzę, trudzićdzisz, trudź, trudzićdził, trudzićdzony książk. «narażać kogoś na trud, fatygę, powodować zmęczenie; zabierać czas swoimi sprawami; męczyć, nużyć, fatygować» Nie chcieć kogoś trudzić. Trudzić kogoś jakąś sprawą.… …

    Słownik języka polskiego

  • 100myśleć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, myślećlę, myślećli, myślećlał, myślećleli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} układać, porządkować w świadomości poznane fakty, doświadczone zdarzenia, doznane wrażenia w celu… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień