cechę

  • 31ogół — m IV, D. u, Ms. ogóle, blm 1. «zespół przedmiotów, zjawisk tworzących pewną całość, będących jednego rodzaju, typu; zespół osób mających jakąś wspólną cechę, np. zawód, narodowość, zainteresowania» Ogół interesów, norm, zjawisk. Ogół czytelników …

    Słownik języka polskiego

  • 32palatalizować — ndk IV, palatalizowaćzuję, palatalizowaćzujesz, palatalizowaćzuj, palatalizowaćował, palatalizowaćowany jęz. «nadawać spółgłosce cechę palatalności; zmiękczać» palatalizować się «ulegać palatalizacji» …

    Słownik języka polskiego

  • 33peryfraza — ż IV, CMs. peryfrazazie; lm D. peryfrazaaz lit. «figura stylistyczna polegająca na zastąpieniu słowa oznaczającego dany przedmiot, czynność lub cechę przez charakterystykę, metaforę; omówienie» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 34przyłapać — dk IX, przyłapaćpię, przyłapaćpiesz, przyłapaćłap, przyłapaćał, przyłapaćany przyłapywać ndk VIIIa, przyłapaćpuję, przyłapaćpujesz, przyłapaćpuj, przyłapaćywał, przyłapaćywany «zastać, zobaczyć kogoś w chwili popełniania przez niego jakiegoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 35przysłówek — m III, D. przysłówekwka, N. przysłówekwkiem; lm M. przysłówekwki jęz. «nieodmienna część mowy nazywająca cechę i określająca czasownik, przymiotnik lub inny przysłówek (np. wesoło, ładnie, ciemno, bardzo)» …

    Słownik języka polskiego

  • 36puncować — ndk IV, puncowaćcuję, puncowaćcujesz, puncowaćcuj, puncowaćował, puncowaćowany rzem. «wybijać puncą na powierzchni przedmiotów metalowych zagłębienia różnego kształtu (np. punkty, kółka, gwiazdki), tworzące zmatowane jednostajne tło lub ornament; …

    Słownik języka polskiego

  • 37rozwijać — ndk I, rozwijaćam, rozwijaćasz, rozwijaćają, rozwijaćaj, rozwijaćał, rozwijaćany rozwinąć dk Vb, rozwijaćnę, rozwijaćniesz, rozwijaćwiń, rozwijaćnął, rozwijaćnęła, rozwijaćnęli, rozwijaćnięty, rozwijaćnąwszy 1. «rozprostowywać coś zwiniętego,… …

    Słownik języka polskiego

  • 38stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… …

    Słownik języka polskiego

  • 39szacować — ndk IV, szacowaćcuję, szacowaćcujesz, szacowaćcuj, szacowaćował, szacowaćowany «określać wartość materialną czegoś (cechę, rozmiar, ilość itp.); osądzać czyjąś wartość, wygląd, postępki itp.; oceniać, taksować» Szacować czyjś majątek na milion… …

    Słownik języka polskiego

  • 40to — I → ten II ndm 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym, wyróżniająca lub wzmacniająca wyrazy, którym towarzyszy, lub zdania i części zdania, w których jest użyta, wzmacniająca też inne partykuły i spójniki (np. i, bo, no, a, ano, tak)» Od kiedy… …

    Słownik języka polskiego