cechę

  • 21klasa — ż IV, CMs. klasasie; lm D. klas 1. «kategoria przedmiotów lub zjawisk wyróżnionych na podstawie wspólnych cech, kategoria przedmiotów jednakowej jakości, gatunku; stopień w hierarchii orderów» Dzielić, sortować coś na klasy. Klasa loterii… …

    Słownik języka polskiego

  • 22leżeć — ndk VIIb, leżećżę, leżećżysz, leż, leżećżał, leżećżeli 1. «zachowywać pozycję poziomą, być na czymś poziomo wyciągniętym» Leżeć na tapczanie, wersalce. Leżeć w łóżku. Leżeć na wznak, pokotem. Leżeć do góry brzuchem. ◊ Leżeć w szpitalu, klinice… …

    Słownik języka polskiego

  • 23litota — ż IV, CMs. litotaocie; lm D. litotaot lit. «figura retoryczna polegająca na zastąpieniu wyrażenia określającego cechę czegoś wyrażeniem przeciwstawnym zaprzeczonym, np. niedrogi zamiast tani» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 24łata — I ż IV, CMs. łacie; lm D. łat 1. «kawałek tkaniny, skóry lub innego materiału, przyszyty lub przymocowany do ubrania, butów itp. dla zasłonięcia lub wzmocnienia miejsca dziurawego, zniszczonego itp.» Marynarka z łatami na łokciach. Buty pełne łat …

    Słownik języka polskiego

  • 25łatka — ż III, CMs. łatkatce; lm D. łatkatek zdr. od I łata a) w zn. 1: Łatka na rękawie. Łatka na kolanie. Wstawić, przyszyć łatkę. ◊ Przypiąć, przyczepić komuś łatkę «przypisać komuś złośliwie jakąś ujemną cechę, właściwość, dociąć komuś» b) w zn. 2:… …

    Słownik języka polskiego

  • 26łaźcowaty — + zool. łaźcowate «Anabantidae, rodzina ryb, których charakterystyczną cechę stanowi pomocniczy organ oddechowy, umożliwiający krótkie przebywanie na lądzie; obejmuje liczne gatunki» …

    Słownik języka polskiego

  • 27nacechować — dk IV, nacechowaćcechuję, nacechowaćcechujesz, nacechowaćcechuj, nacechowaćował, nacechowaćowany 1. zwykle w imiesł. biernym «nadać czemuś określoną właściwość, cechę, określony rys, charakter; naznaczyć, napiętnować» Poglądy nacechowane… …

    Słownik języka polskiego

  • 28odłam — m IV, D. u, Ms. odłammie; lm M. y 1. «to, co zostało odłamane od całości; kawał, bryła» Odłam skalny. Odłam lodu, głazu, muru. przen. a) «grupa, ugrupowanie ludzi powstałe wskutek podziału większej grupy albo wskutek oddzielenia się od większej… …

    Słownik języka polskiego

  • 29odznaczać — [wym. od znaczać] ndk I, odznaczaćam, odznaczaćasz, odznaczaćają, odznaczaćaj, odznaczaćał, odznaczaćany forma ndk czas. odznaczyć (p.) odznaczać się 1. forma ndk czas. odznaczyć się w zn. 1. 2. «wyróżniać się czymś, mieć jakąś właściwość, cechę… …

    Słownik języka polskiego

  • 30oficjalny — oficjalnyni, oficjalnyniejszy 1. «ogłoszony, podany do wiadomości urzędowo, odpowiadający ustalonym formom, regułom; reprezentujący urząd; urzędowy, formalny» Oficjalny komunikat. Oficjalne pismo, sprawozdanie. Oficjalna wersja. Ubiór, strój… …

    Słownik języka polskiego