być pewnym kogoś

  • 11znać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, znam, zna, znają, znany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mieć wiedzę, wyobrażenie, pojęcie o czymś, o kimś; wiedzieć, co jest czym lub kto jest kim : {{/stl 7}}{{stl 10}}Znać… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 12wyrocznia — ż I, DCMs. wyroczniani; lm D. wyroczniani 1. «ten, kto jest bezwzględnym autorytetem w pewnym środowisku» Być dla kogoś wyrocznią. Mieć, uważać kogoś za wyrocznię. Być wyrocznią mody, w sprawach mody. 2. «przepowiednia przyszłości, proroctwo;… …

    Słownik języka polskiego

  • 13dać sobie rękę uciąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{za kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} ręczyć za kogoś, zaświadczyć, być całkowicie pewnym kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Daję sobie za niego rękę uciąć. On jest niewinny. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 14wiedzieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk XId, wiem, wie, wiedzą, wiedz, wiedział, wiedzieli {{/stl 8}}{{stl 7}} mieć wiadomości na jakiś temat, być świadomym czegoś, orientować się w czymś, zdawać sobie sprawę z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiedzieć dużo,… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 15garść — 1. Brać się, wziąć się (mocno), zebrać się w garść, w karby, pot. w kupę «opanować się, przezwyciężyć chwilę słabości, zebrać siły, otrząsnąć się z przygnębienia, lenistwa, apatii»: Zresztą wszystkie jesteśmy niewyspane, a tu jak na złość trzeba… …

    Słownik frazeologiczny

  • 16fason — m IV, D. u, Ms. fasonnie; lm M. y 1. «krój, wzór, model ubioru» Modny, nowy, stary fason. Fason czapki, sukni, kołnierza. Dobrać, wybrać fason. Kapelusz stracił fason. ◊ pot. Przerobić kogoś na swój fason «urobić kogoś na swój sposób;… …

    Słownik języka polskiego

  • 17ręczyć — ndk VIb, ręczyćczę, ręczyćczysz, ręcz, ręczyćył, ręczyćczony 1. «poręczać za kogoś, dawać gwarancję na coś; gwarantować» Ręczyć za kogoś majątkiem. Ręczyć za czyjąś uczciwość. Ręczyć honorem, słowem (honoru). ◊ Nie ręczyć za siebie «obawiać się,… …

    Słownik języka polskiego

  • 18zwątpić — dk VIa, zwątpićpię, zwątpićpisz, zwątp, zwątpićpił «przestać być pewnym czegoś, przekonanym o czymś; stracić wiarę w coś, ufność co do czegoś» Zwątpić w czyjś powrót. Zwątpić w czyjeś uczucia. Zwątpić w czyjąś szczerość, o czyjejś szczerości. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 19godzina — ż IV, CMs. godzinanie; lm D. godzinain 1. «dwudziesta czwarta część doby, jednostka czasu składająca się z sześćdziesięciu minut (skrót: h)» Coś trwa godzinę, pół godziny, parę godzin. Godziny lecą, płyną, przemijają, wloką się. ∆ Godziny biurowe …

    Słownik języka polskiego

  • 20zwątpić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zwątpićpię, zwątpićpi {{/stl 8}}{{stl 7}} przestać być pewnym czegoś; stracić wiarę w coś, zaufanie do kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwątpił w możliwość ratunku. Zwątpił w sprawiedliwość. Zwątpił w jej miłość.… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień