być czegoś pewnym
41ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat …
42wątpić — ndk VIa, wątpićpię, wątpićpisz, wątp, wątpićpił «nie być pewnym czegoś, nie mieć wiary w coś, nie być przekonanym o czymś; nie ufać, nie dowierzać, powątpiewać» Wątpić w powodzenie sprawy. Nie wątpić o czyichś zdolnościach. Wątpię, czy będę mógł… …
43odciąć — Dać sobie odciąć rękę, palec, głowę za coś «zaręczyć za coś; być pewnym czegoś»: Dałbyś sobie rękę odciąć, że to, co on mówi jest prawdą? Roz tel 1997. Odcinać kupony (od czegoś) zob. kupon …
44odcinać — Dać sobie odciąć rękę, palec, głowę za coś «zaręczyć za coś; być pewnym czegoś»: Dałbyś sobie rękę odciąć, że to, co on mówi jest prawdą? Roz tel 1997. Odcinać kupony (od czegoś) zob. kupon …
45dwa — + m. nieos. i n; dwaj, dwóch, dwu, m. os.; dwie, ż; DMs. dwóch, dwu, B. m. os. dwóch, dwu, m. nieos. i n dwa, ż dwie, C. dwom, dwu, dwóm, N. m i n dwoma, dwu, ż dwiema, dwoma 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 2» Dwóch, dwu mężczyzn idzie,… …
46pomiędzy — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub ich równoważnikami) w narzędniku lub w bierniku, używany w odniesieniu do sytuacji przestrzennych i czasowych oraz w odniesieniu do stosunków, powiązań łączących ludzi, rzeczy i fakty; między» a) «kiedy… …
47garść — 1. Brać się, wziąć się (mocno), zebrać się w garść, w karby, pot. w kupę «opanować się, przezwyciężyć chwilę słabości, zebrać siły, otrząsnąć się z przygnębienia, lenistwa, apatii»: Zresztą wszystkie jesteśmy niewyspane, a tu jak na złość trzeba… …
48majster — m IV, DB. majstertra, Ms. majstertrze; lm M. majstertrowie (majstertrzy), DB. majstertrów 1. «rzemieślnik samodzielnie prowadzący warsztat, szkolący uczniów w swoim rzemiośle» 2. «w zakładzie produkcyjnym, w przedsiębiorstwie budowlanym itp.:… …
49ręczyć — ndk VIb, ręczyćczę, ręczyćczysz, ręcz, ręczyćył, ręczyćczony 1. «poręczać za kogoś, dawać gwarancję na coś; gwarantować» Ręczyć za kogoś majątkiem. Ręczyć za czyjąś uczciwość. Ręczyć honorem, słowem (honoru). ◊ Nie ręczyć za siebie «obawiać się,… …
50zatrącać — ndk I, zatrącaćam, zatrącaćasz, zatrącaćają, zatrącaćaj, zatrącaćał 1. forma ndk czas. zatrącić (p.) 2. «być podobnym do czegoś, przypominać coś w pewnym stopniu; trącić, zalatywać czymś» Wiersze zatrącają wpływami romantycznych poetów. Strój… …
