być chorym

  • 21służyć — ndk VIb, służyćżę, służyćżysz, służ, służyćył 1. «pracować u kogoś, zajmując się sprzątaniem, pomaganiem w czynnościach gospodarskich, porządkowych itp., otrzymując za to wynagrodzenie; pełnić posługi osobiste przy kimś» Służyć u kogoś za… …

    Słownik języka polskiego

  • 22śmierć — 1. Biała śmierć a) «narkotyki, zwłaszcza kokaina»: Wobec wynikającego z handlu narkotykami oczywistego zagrożenia życia i zdrowia milionów obywateli, Stany Zjednoczone postanowiły przeznaczyć poważne środki finansnowe za walkę ze źródłem białej… …

    Słownik frazeologiczny

  • 23pasować — I ndk IV, pasowaćsuję, pasowaćsujesz, pasowaćsuj, pasowaćował, pasowaćowany 1. «dostosowywać, zestawiać części tak, aby dobrze do siebie przylegały, przystawały; w technice: dobierać wymiary łączonych ze sobą elementów, aby zapewnić ich właściwą… …

    Słownik języka polskiego

  • 24grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 25grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… …

    Słownik języka polskiego

  • 26zdrowy — a. zdrów (tylko w funkcji orzecznika w zn. 1) zdrowywi, zdrowywszy 1. «odznaczający się zdrowiem; świadczący o czyimś zdrowiu» Zdrowy wygląd. Zdrowa cera. Po kuracji czuł się zdrowszy. ◊ Bądź, bywaj zdrów «zwrot pożegnalny» ◊ Cały i zdrowy «o… …

    Słownik języka polskiego

  • 27cienko — cienkoniej przysłów. od cienki (zwykle w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Cienko krajać chleb. Obierać kartofle jak najcieniej. Cienko zaostrzony ołówek. ◊ Cienko prząść a) «być w biedzie, w niedostatku, w ciężkiej sytuacji» b) «być bardzo chorym» □ Gdzie… …

    Słownik języka polskiego

  • 28ostatni — 1. «znajdujący się na końcu; kończący jakiś cykl, szereg, jakąś serię itp.; taki, po którym nie będzie innego» Ostatni z rodu. Ostatni szereg. Ostatni seans. Ostatni pociąg. Ostatnie egzemplarze książki. ∆ praw. Ostatnia instancja «instancja… …

    Słownik języka polskiego

  • 29resztka — ż III, CMs. resztkatce; lm D. resztkatek 1. częściej w lm, zdr. od reszta w zn. 1 Skromne, nędzne resztki. Resztki jedzenia, zapasów. Resztki urody, świetności. Resztki murów obronnych. Resztki niedobitków nieprzyjacielskich. Otrząsnąć się z r …

    Słownik języka polskiego

  • 30prząść — Cienko prząść a) «być w ciężkiej sytuacji materialnej»: A co ty tak cienko przędziesz? – No, cienko przędę, no, wiesz... – Nie starasz się o robotę? Roz tel 2001. (...) teatry mimo dotacji, cienko przędą, albo w ogóle upadają... TV talk 2002. b)… …

    Słownik frazeologiczny