buruz
1büruz — <ər.> Ancaq köməkçi feillərlə: büruz eləmək (etmək) – bax büruzə vermək. Sordum dəhanını, dedi dil: sirriqeybdir; Öz əczini büruz elədi bu cavab ilə. S. Ə. Ş.. Gah gah, bir para əfradi bəninövi bəşərdən büruz edir. M. F. Axundzadə; büruzə… …
2buruz — (Gəncə, Qarakilsə) ədavət, kin. – Bilmirəm, o gənə niyə mənnən buruz başdıyıf, mən ona nə qayırmışam ki? (Gəncə) …
3bürûz — belirme; ortaya çıkma (büruz) …
4buruz-buruz — (Qarakilsə) acıqlıacıqlı, kinli kinli. – Buruz buruz baxır …
5bürûz — (A.) [ زوﺮﺑ ] ortaya çıkma …
6büruz — ə. üzə çıxma, meydana gəlmə …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
7BÜRUZ — Zâhir olma, belirme, meydana çıkma. Çıkmak …
8ibraz — ə. büruzə vermə, üzə çıxarma, aşkara çıxarma …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
9MÜBRİZ — (Büruz. dan) Meydana çıkaran, gösteren, ibraz eden …
10MÜTEBARİZ — (Bürüz. dan) Tebarüz eden, meydana çıkan. Bâriz âşikar olan …