bryła

  • 81elipsoida — ż IV, CMs. elipsoidaoidzie; lm D. elipsoidaoid mat. «bryła, której wszystkie przekroje płaskie są elipsami» ∆ Elipsoida obrotowa «powierzchnia powstała przez obrót elipsy dookoła jej osi symetrii» ∆ Elipsoida ziemska «elipsoida obrotowa… …

    Słownik języka polskiego

  • 82elipsoidalny — przym. od elipsoida Bryła elipsoidalna. Kartografia elipsoidalna …

    Słownik języka polskiego

  • 83góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… …

    Słownik języka polskiego

  • 84graniastosłup — m IV, D. a, Ms. graniastosłuppie; lm M. y «bryła geometryczna, wielościan, którego dwie ściany (podstawy) są dwoma przystającymi wielokątami o odpowiednio równoległych bokach, a krawędzie pozostałych ścian są równoległe i łączą odpowiednie… …

    Słownik języka polskiego

  • 85gruda — ż IV, CMs. grudzie 1. lm D. grud «bryła, kawałek (najczęściej ziemi)» Rozbijać grudy motyką. 2. blm «zamarznięta ziemia» Iść, jechać po grudzie. ◊ Coś idzie jak po grudzie «z czymś trudno się uporać, coś przychodzi komuś z trudem, ciężko» 3. blm… …

    Słownik języka polskiego

  • 86heksaedr — m IV, D. u, Ms. heksaedrdrze; lm M. y mat. «bryła ograniczona sześcioma płaszczyznami; sześcian» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 87kamienny — kamiennynni 1. «mający związek z kamieniem bryłą skalną, zwłaszcza: zrobiony, powstały z kamienia, złożony z kamieni; będący kamieniem» Kamienny brzeg. Most kamienny. Posadzka, płyta kamienna. Kamienne schody. ∆ Węgiel kamienny «gatunek węgla… …

    Słownik języka polskiego

  • 88kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… …

    Słownik języka polskiego

  • 89kołowy — 1. «mający kształt koła; okrągły» Kołowy przekrój walca. ∆ mat. Stożek kołowy «bryła powstała przez obrót trójkąta prostokątnego dokoła jednej z jego przyprostokątnych» ∆ Walec kołowy «powierzchnia utworzona przez prostą przesuwającą się… …

    Słownik języka polskiego

  • 90kula — I ż I, DCMs. kulali; lm D. kul 1. «bryła ograniczona powierzchnią zamkniętą, której wszystkie punkty są jednakowo odległe od jednego punktu stałego, będącego środkiem tej bryły» Powierzchnia, objętość kuli. 2. «przedmiot mający kształt tej bryły …

    Słownik języka polskiego