bliski

  • 91serdeczny — serdecznyni, serdecznyniejszy «pełen przyjaznych uczuć, szczery w ich okazywaniu, uczuciowo komuś bliski, przyjazny; będący wyrazem, objawem czyichś żywych, szczerych uczuć, płynący z serca, czuły» Serdeczny przyjaciel, druh. Serdeczny uścisk,… …

    Słownik języka polskiego

  • 92sierota — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. sierotaocie; lm MB. sierotaty, D. sierotaot (sierotaót) «dziecko, którego rodzice umarli (czasem tylko ojciec lub matka); także: człowiek, któremu zmarł ktoś bliski, człowiek opuszczony, osamotniony» Dom sierot. Wziąć… …

    Słownik języka polskiego

  • 93słabo — słabobiej 1. «z niewielką siłą, niemocno» Słabo kogoś uderzyć, uścisnąć komuś dłoń. Puls, serce bije komuś słabo. ∆ Czuć się słabo «czuć się niezdrowym» ∆ Komuś jest, robi się słabo «ktoś jest bliski omdlenia, źle się czuje» 2. «niezbyt… …

    Słownik języka polskiego

  • 94stężyć — dk VIb, stężyćżę, stężyćżysz, stęż, stężyćżył, stężyćżony stężać ndk I, stężyćam, stężyćasz, stężyćają, stężyćaj, stężyćał, stężyćany «zagęścić, zgęścić coś, zwłaszcza roztwór przez zmniejszenie ilości rozpuszczalnika; doprowadzić ciało płynne do …

    Słownik języka polskiego

  • 95styk — m III, D. u, N. stykkiem 1. lm M. i «łączenie się, przyleganie, stykanie się ze sobą linii, płaszczyzn, powierzchni itp.; miejsce, w którym się one stykają, dotykają; zetknięcie» Styk ściany z sufitem. Linia styku. Koła pociągu łomotały na… …

    Słownik języka polskiego

  • 96swojak — m III, DB. a, N. swojakkiem; lm D. ów 1. lm M. swojakacy, D.=B. «ktoś tej samej narodowości, pochodzący z tej samej okolicy, miejscowości; swój człowiek, rodak, krewny, bliski» Traktowali go jak swojaka. 2. lm M. i, M.=B. przestarz. «papieros… …

    Słownik języka polskiego

  • 97synonim — m IV, D. u, Ms. synonimmie; lm M. y «wyraz lub związek frazeologiczny bliski znaczeniowo innemu wyrazowi lub związkowi, np. obawa, bojaźń, lęk; wyraz bliskoznaczny» przen. Bogactwo jest dla niektórych synonimem szczęścia. ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 98ścisły — ściśli, ściślejszy 1. «mający spoistą budowę, złożony z części składowych dokładnie przylegających; gęsty, zbity, zwarty» Ścisła tkanina. Ścisłe drewno. Ścisły druk. przen. a) «o stosunkach łączących ludzi: poufały, zażyły, serdeczny» Ścisłe… …

    Słownik języka polskiego

  • 99ten — m odm. jak przym., D. tego, B. tego (żyw.) a. ten (nieżyw.); ta ż, DCMs. tej, B. tę, N. tą; to n, D. tego, B.=M.; lm M. m. os. ci a. ż. rzecz. te, DMs. tych, B. m. os. tych a. ż. rzecz. te 1. «zaimek wskazujący, będący określeniem rzeczownika,… …

    Słownik języka polskiego

  • 100trup — m IV, DB. a; lm M. y, D. ów, B.=M. «ciało zmarłego człowieka, zwłoki; niekiedy ciało padłego zwierzęcia, padlina» Trup ludzki. Trup konia, niedźwiedzia. Trupy poległych. Stosy trupów na pobojowisku. Blady, zimny jak trup. ◊ Trup ściele się gęsto… …

    Słownik języka polskiego