bliski
61drama — ż IV, CMs. dramamie; lm D. dram 1. «rodzaj utworu scenicznego z pierwszej połowy XIX w., odbiegający od reguł klasycznej dramaturgii, bliski melodramatowi w dążeniu do jaskrawych sentymentalnych efektów» 2. daw. → dramat w zn. 1 ‹z gr.› …
62drogi — drodzy, droższy 1. «mający wysoką cenę, wymagający dużych wydatków, nakładów pieniężnych; kosztowny» Drogi towar. Drogie napoje, trunki. Drogie meble. Droga miejscowość. Życie w mieście jest drogie. ∆ Drogie kamienie «minerały, odznaczające się… …
63dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… …
64dzień — m I, D. dnia; lm M. dnie a. dni (przy liczebnikach tylko: dni) D. dni 1. «okres od wschodu do zachodu słońca; także światło spowodowane znajdowaniem się słońca nad horyzontem» Dzień słoneczny, skwarny, upalny. Dzień bezsłoneczny, mglisty,… …
65jako — 1. «wyraz wiążący z wyrazem nadrzędnym rzeczowniki (rzadziej występujące w ich funkcji przymiotniki lub imiesłowy) uwydatniające funkcję, szczególny charakter czegoś, zajęcie, stanowisko, rolę pełnioną w stosunku do czegoś itp.» Często się go… …
66koleżka — m odm. jak ż III, CMs. koleżkażce; lm M. ci koleżkakowie, te koleżkaki, DB. koleżkaków pot. pouf. «bliski kolega, towarzysz; kompan; młody kolega» Grono koleżków. Popił sobie z koleżkami. Murzynek Bambo w Afryce mieszka, czarną ma skórę ten nasz… …
67kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę …
68konceptyzm — m IV, D. u, Ms. konceptyzmzmie, blm lit. «jeden z nurtów XVII wiecznej prozy hiszpańskiej, bliski gongoryzmowi, charakteryzujący się niezwykłością myśli, nieoczekiwanymi asocjacjami i przeciwstawieniami» ‹z łac.› …
69koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… …
70konwergencja — ż I, DCMs. konwergencjacji; lm D. konwergencjacji (konwergencjacyj) 1. «zbieżność, tworzenie się jakichś zbieżności» 2. biol. «kształtowanie się w rozwoju ewolucyjnym podobnych cech budowy, funkcji, pokroju u organizmów różnych grup… …
