bezduszny

  • 1bezduszny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, bezdusznyni, bezdusznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} obojętny na sprawy innych ludzi; nieczuły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezduszny urzędnik. Bezduszne przepisy. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2bezduszny — bezdusznyni, bezdusznyniejszy «mający obojętny stosunek do otoczenia, wyrażający taki stosunek; nieczuły, bezwzględny» Bezduszni biurokraci. Bezduszna twarz. Bezduszne przepisy. Bezduszne naśladownictwo …

    Słownik języka polskiego

  • 3biurokrata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. biurokrataacie; lm M. biurokrataaci {{/stl 8}}{{stl 7}} z niechęcią o urzędniku trzymającym się ściśle formalnej strony przepisów, traktującym w sposób bezduszny sprawy interesantów : {{/stl 7}}{{stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4bezdusznie — bezdusznieej przysłów. od bezduszny Postępować bezdusznie. Bezdusznie załatwiać klientów …

    Słownik języka polskiego

  • 5bezduszność — ż V, DCMs. bezdusznośćści, blm rzecz. od bezduszny Bezduszność postępowania a. w postępowaniu. Bezduszność urzędnika …

    Słownik języka polskiego

  • 6biurokratyczny — biurokratycznyni 1. «związany z systemem rządów urzędniczych; urzędniczy» Aparat biurokratyczny. Wypaczenia biurokratyczne. 2. «ściśle przestrzegający przepisów; formalistyczny, bezduszny» Biurokratyczny stosunek do kogoś lub czegoś.… …

    Słownik języka polskiego

  • 7formalista — m odm. jak ż IV, CMs. formalistaiście; lm M. formalistaiści, DB. formalistatów 1. «człowiek stosujący się ściśle do obowiązujących przepisów, prawideł, nie wnikając w ich treść» Bezduszny formalista. 2. «zwolennik formalizmu w sztuce, artysta… …

    Słownik języka polskiego

  • 8formalistyczny — formalistycznyni 1. «przywiązujący wagę do zewnętrznych cech, nie wnikający w treść; powierzchowny, bezduszny, urzędowy, oficjalny» Formalistyczna decyzja. Formalistyczne metody. 2. «oparty na zasadach formalizmu, związany z formalizmem jako… …

    Słownik języka polskiego

  • 9martwy — martwywi «taki, który nie żyje; o roślinie: zwiędły, uschnięty; o przedmiocie: nieżywotny, nieożywiony» Padł martwy na polu walki. Martwe zwierzę. Martwe gałązki. To jak martwa opoka nie zwróci w stronę oka, to strzela wkoło oczyma, to się łzami… …

    Słownik języka polskiego

  • 10urzędas — m IV, DB. a, Ms. urzędassie; lm M. y, DB. ów «pogardliwie o urzędniku, biurokracie» Bezduszny urzędas …

    Słownik języka polskiego