bedac

  • 81rdzewieć — ndk III, rdzewiećeje, rdzewiećwiał 1. «pokrywać się rdzą; niszczeć, będąc przeżeranym przez rdzę» Rdzewieją rurociągi. □ Stara miłość nie rdzewieje.przen. Rdzewiał jego talent. 2. książk. «przybierać kolor rdzy, stawać się brunatnoceglastym» W… …

    Słownik języka polskiego

  • 82rozgościć się — dk VIa, rozgościć sięgoszczę się, rozgościć sięcisz się, rozgościć sięgość się, rozgościć sięcił się rzad. rozgaszczać się ndk I, rozgościć sięam się, rozgościć sięasz się, rozgościć sięają się, rozgościć sięaj się, rozgościć sięał się «będąc w… …

    Słownik języka polskiego

  • 83siedzieć — ndk VIIa, siedziećdzę, siedziećdzisz, siedziećdział, siedziećdzieli 1. «znajdować się w pozycji, w której ciało załamane w biodrach spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; o zwierzętach: spoczywać całym ciężarem …

    Słownik języka polskiego

  • 84sługiwać — ndk VIIIb, sługiwaćguję, sługiwaćgujesz, sługiwaćguj, sługiwaćiwał przestarz. «służyć gdzieś, u kogoś, komuś od czasu do czasu, okresowo, z przerwami» a) «pełniąc posługi u kogoś» Sługiwał za młodu jako stangret. b) «będąc żołnierzem» Sługiwał w… …

    Słownik języka polskiego

  • 85spaść — I dk XI, spadnę, spadniesz, spadnij, spadł, spadłszy spadać ndk I, spaśćam, spaśćasz, spaśćają, spaśćaj, spaśćał 1. «opuścić się szybko z góry na dół; odrywając się od czegoś, tracąc równowagę, zlecieć z góry na dół; opaść w dół» Spadł deszcz,… …

    Słownik języka polskiego

  • 86substancja — ż I, DCMs. substancjacji; lm D. substancjacji (substancjacyj) 1. «jednorodna materia o ściśle określonym składzie chemicznym, odznaczająca się charakterystycznymi właściwościami chemicznymi i fizycznymi» Substancje białkowe, tłuszczowe.… …

    Słownik języka polskiego

  • 87śmiać się — ndk Xb, śmieję się, śmiejesz się, śmiej się, śmiał się, śmiali się a. śmieli się 1. «objawiać wesołość za pomocą swoistego skurczu mięśni twarzy i jednoczesnego wydawania charakterystycznego głosu» Śmiać się donośnie, po cichu. Śmiać się… …

    Słownik języka polskiego

  • 88trzeźwy — trzeźwywi, trzeźwywiejszy 1. «nie będący pijanym» Chociaż wypił sporo wina, był zupełnie trzeźwy. 2. «kierujący się rozumem, rozsądkiem; trafnie oceniający sytuację; świadczący o czyimś rozsądku; rzeczowy, rozsądny» Był człowiekiem trzeźwym,… …

    Słownik języka polskiego

  • 89trzy — + ż. rzecz.; trzej, trzech, m. os.; DMs. trzech, C. trzem, B. m. os. trzech, ż. rzecz. trzy, N. trzema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 3» Trzech chłopców, mężczyzn idzie, szło. Trzej chłopcy, mężczyźni idą, szli. Matka z trzema córkami.… …

    Słownik języka polskiego

  • 90tykać — I → tknąć II ndk I, tykaćka, tykaćają, tykaćał rzad. tyknąć dk Va, tykaćnie, tykaćnął, tykaćnęła, tykaćnąwszy «o niektórych mechanizmach, najczęściej o zegarze: będąc w ruchu, funkcjonując wydawać charakterystyczny, miarowy, powtarzający się… …

    Słownik języka polskiego