błogość
1błogość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. błogośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} stan niezmiennej radości, ukojenia i wewnętrznego spokoju : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czuć błogość w sercu, na duszy. Z błogością wylegiwać się w hamaku. {{/stl 10}} …
2błogość — ż V, DCMs. błogośćści, blm «stan zadowolenia, spokoju, pogody wewnętrznej» Kogoś ogarnia błogość. Doznać uczucia błogości. Czuć błogość w sercu …
3niewymowny — niewymownyni książk. «nie dający się wyrazić; niewysłowiony, nieopisany; niezmierny, niezwykły» Niewymowna tkliwość, błogość. Niewymowny urok, wdzięk. Niewymowne szczęście, cierpienie. niewymowne w użyciu rzecz., rzad. «kalesony; ineksprymable» …
4niewysłowiony — «nie dający się wyrazić słowami; niewypowiedziany, niewymowny, niezmierny, niezwykły» Niewysłowione piękno. Niewysłowiona dobroć, radość, błogość …
5nieziemski — nieziemskiscy 1. «niepodobny do tego, co jest ziemskie; bardzo dobry, piękny, niebiański» Nieziemska dobroć, rozkosz, błogość. Nieziemska istota. Nieziemska muzyka. 2. pot. «niezwykły, rzadko spotykany» Nieziemska zabawa. Nieziemska sukienka.… …
6słodycz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y 1. blm «słodki smak» Słodycz cukru, miodu. Poczuć słodycz w ustach. przen. a) blm «dobroć, łagodność; delikatność, czułość» Słodycz charakteru. Obejście, spojrzenie pełne słodyczy. Patrzeć na kogoś, postępować z kimś… …
7ukojenie — n I 1. rzecz. od ukoić. 2. książk. «stan spokoju po ustąpieniu bólu, cierpienia, żalu itp.; ulga w cierpieniu, błogość» Szukać w czymś ukojenia. Znaleźć w czymś ukojenie. Coś daje, przynosi ukojenie. Ukojenie spływa na kogoś …
