będący w ruchu

  • 11po — «przyimek wchodzący w skład licznych związków wyrazowych, łączący się zwykle z miejscownikiem, rzadziej z biernikiem, wyjątkowo z celownikiem» 1. «w połączeniach z miejscownikiem wchodzi w skład wyrażeń oznaczających» a) «miejsce czynności… …

    Słownik języka polskiego

  • 12powietrzny — 1. «dotyczący powietrza, będący powietrzem, utworzony z powietrza» Powłoka powietrzna. Obszar powietrzny. Prądy powietrzne. ∆ Kurtyna, zasłona powietrzna «strumień ciepłego powietrza, tłoczonego szczelinami umieszczonymi w dole i na bokach otworu …

    Słownik języka polskiego

  • 13równowaga — ż III, CMs. równowagaadze, blm 1. «stan ciała, w którym działające na nie siły wzajemnie się znoszą, a więc nie powodują ruchu» ∆ fiz. Równowaga stała «równowaga, przy której ciało po wychyleniu wraca do pierwotnego położenia» ∆ Równowaga… …

    Słownik języka polskiego

  • 14ruchliwy — ruchliwywi, ruchliwywszy 1. «będący w ciągłym ruchu, ruszający się» Ruchliwy płomień. Ruchliwe fale. Ruchliwe oczy. 2. «odznaczający się wzmożonym ruchem, taki na którym (w którym) jest duży ruch; bardzo uczęszczany, ożywiony» Ruchliwa ulica.… …

    Słownik języka polskiego

  • 15forma — ż IV, CMs. formamie; lm D. form 1. «zewnętrzny kształt, postać, wygląd czego» Dziwne, fantastyczne formy. Nadać formę czemuś. 2. «układ skoordynowanych elementów; struktura, ustrój; przejaw, odmiana» Formy prawne, sądowe. Różne formy świata… …

    Słownik języka polskiego

  • 16brzuchorzęska — ż III, CMs. brzuchorzęskasce; lm M. brzuchorzęskasek zool. brzuchorzęski «Gastrotricha, gromada obleńców obejmująca około 200 gatunków drobnych (do 1,5 mm) zwierząt wodnych, o wydłużonym ciele, okrytym kutikulą z wyjątkiem strony brzusznej, gdzie …

    Słownik języka polskiego

  • 17kolizyjny — 1. «będący w kolizji, sprzeczności z czymś» Kolizyjne normy prawne. 2. rzad. «odnoszący się do kolizji zderzenia» Wypadki kolizyjne w ruchu drogowym …

    Słownik języka polskiego

  • 18niespokojny — niespokojnyni, niespokojnyniejszy 1. «odznaczający się brakiem spokoju, będący w ciągłym ruchu, zmieniający ciągle pozycję, miejsce pobytu; ruchliwy, niezrównoważony» Niespokojny duch. Niespokojny charakter. To niespokojny człowiek. Po narkozie… …

    Słownik języka polskiego

  • 19okres — m IV, D. u, Ms. okressie; lm M. y 1. «czas trwania czegoś; pora, faza, stadium» Okres próbny, przejściowy, przygotowawczy. Okres świąteczny. Okres wegetacji roślin. Okres amortyzacji maszyny. Okres gwarancji telewizora. ◊ łow. Okres ochronny… …

    Słownik języka polskiego

  • 20pędziwiatr — m IV, DB. a, Ms. pędziwiatrwietrze; lm M. te pędziwiatrwiatry, D. ów, B.=M. a. D. pot. «człowiek będący ciągle w ruchu, nie lubiący stabilizacji; także lekkoduch» Lubi robotę, to nie żaden pędziwiatr. Nie wiadomo, co takiemu pędziwiatrowi może… …

    Słownik języka polskiego