atino
1atino — (de «atinar»; ant.) m. Tino. * * * atino. (De atinar). m. desus. tino1 …
2atino — s. m. Acerto; tino …
3atino — (De atinar). m. desus. tino1 …
4atino — latino …
5atino — De atinar . (nom. m.) Ojo, puntería, tino. Acierto para dar en el blanco al que se apunta …
6ATINA hodie ATINO — ATINA, hodie ATINO civitas vetus Campaniae. Virg. Aen. l. 7. v. 630. Atina potens, Tiburque superbum. Martial. l. 10. Epigr. 92. Mari, quietae cultor et comes vitae, Quo cive prisca gloriatur Atina. Sil. Ital. l. 8. v. 398. Nec monte mvoso… …
7atinar — v (Se conjuga como amar) 1 tr Lograr que un proyectil, un golpe, ete dé en el blanco, sea porque se dirigió a él o por casualidad: atinar un golpe, A que no le atinas a ese bote desde aquí , La pelota salió para arriba y fue a atinarle a un… …
8atinar — verbo intransitivo 1. Dar (una persona) en [el blanco]: Señora, disculpe usted, el niño atinó en el cristal por casualidad. 2. Encontrar (una persona …
9Marcus, SS. (21) — 21SS. Marcus, Ep., et Soc. Presb. MM. (28. April.) Dieser hl. Marcus, erster Bischof von Atino (Atinum), wurde mit zwei ungenannten Priestern ungefähr im J. 82 des Glaubens halber enthauptet. Es hat nicht an Solchen gefehlt, welche in ihm den in… …
10atinar — ► verbo intransitivo 1 Encontrar una cosa que se busca a tientas: ■ Juan atinó con el interruptor de la luz. REG. PREPOSICIONAL + con SINÓNIMO acertar 2 Acertar en una decisión: ■ atinó con la elección del vestido de color negro. 3 Encontrar la… …