apetyt

  • 21spust — 1. pot. Mieć (dobry) spust «dużo jeść lub pić, mieć apetyt, pragnienie»: W samym mieście zatrzymujemy się, żeby kupić owoców i idziemy na ciastka. Jemy sześć, potem jeszcze dwa, znowu dwa – piekarka gapi się, więc my dalej dwa. (...) Ależ macie… …

    Słownik frazeologiczny

  • 22aperitif — m IV, D. u, Ms. aperitiffie; lm M. y «napój alkoholowy średniej mocy, pobudzający apetyt; mieszanina różnych nalewów ziołowych i korzennych z dodatkiem destylatów» ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 23apetycik — m III, D. u, N. apetycikkiem; lm M. i zdr. od apetyt Niezgorszy apetycik …

    Słownik języka polskiego

  • 24apetyczny — apetycznyni, apetycznyniejszy «wzbudzający apetyt, zachęcający do jedzenia; smakowity» Apetyczne dania, potrawy. przen. «wzbudzający pożądanie; pociągający, ponętny, powabny» Apetyczna dziewczyna …

    Słownik języka polskiego

  • 25być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …

    Słownik języka polskiego

  • 26chorobliwy — «będący objawem choroby, właściwy choremu; nienormalny, przesadny; niezdrowy» Chorobliwy wstręt, lęk. Chorobliwy apetyt. Chorobliwa zazdrość. Chorobliwe podniecenie, zdenerwowanie …

    Słownik języka polskiego

  • 27ciec — ndk Vc, cieknie, ciekł, rzad. XI, ciecze, cieką a. cieknąć ndk Vc, ciecnie, ciekł a. ciecnął, cieckła 1. «płynąć, spływać powoli, małymi strugami, kroplami; sączyć się» Strumyk cieknie po kamieniach. Woda cieknie z kranu. Łzy ciekną komuś z oczu …

    Słownik języka polskiego

  • 28dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 29drażnić — ndk VIa, drażnićnię, drażnićnisz, drażnićnij, drażnićnił, drażnićniony 1. «działać na zmysły pobudzając je do reakcji; niepokoić, łechtać» Gryzący dym drażni nozdrza. Zapach jedzenia drażnił i pobudzał apetyt. ∆ farm. Środki drażniące «substancje …

    Słownik języka polskiego

  • 30fenomenalny — fenomenalnyni «niezwykły, nadzwyczajny, zadziwiający, wyjątkowy» Fenomenalna pamięć. Fenomenalny apetyt, słuch, wzrost. Fenomenalny sukces. Fenomenalny artysta …

    Słownik języka polskiego