ap-plĭco
51VIERE — Graece πλέκειν, unde et funes, et corollae et alia, quaecumque plexili opere fiunt, vieri dicuntur, hincque vitilia appellantur. Quae qui facit Vietor et Vitor, in veter. Inscr. Arnob. l. 2. Quid bigarios, salinatores, bolonas, unguentarios,… …
52δίπλαξ — ο, η (Α δίπλαξ) νεοελλ. 1. διπλή σανίδα, διπλοσανίδα, μαδέρι 2. ναυτ. στερεό δοκάρι καρφωμένο στο μήκος τού τοίχου ξύλινου σκάφους, μπακαλιάρος αρχ. 1. διπλωμένος 2. διπλός 3. το θηλ. ως ουσ. α) χλαίνη που διπλώνει στα δύο, διπλός μανδύας β)… …
53πλέκω — (I) ΝΜΑ, διαλ. τ. πλέγω και πλέχω Ν 1. κατασκευάζω πλέγματα συστρέφοντας ή περνώντας το ένα μέσα από το άλλο κλαδιά, σχοινιά, καλάμια, νήματα ή άλλο υλικό (α. «πλεγμένα με τα φύλλα τού μυστικού Ελικώνος», Κάλβ. β. «πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν… …
54πλίκα — η, Ν μουσ. ένα από τα κυριότερα σημεία τής νευματικής σημειογραφίας. [ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. plica < μέσ. λατ. plica < λατ. plico «διπλώνω»] …
55πλισ(σ)άρω — Ν κατασκευάζω πτύχωση σε ένα ύφασμα, κάνω πλισ(σ)έ. [ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. plisser «διπλώνω» < λατ. plico «πτυχώνω, διπλώνω»] …
56σησκουπλικάριος — ή σησκουπλικιάριος, ὁ, Α 1. ημιόλιος, ενάμισης 2. στρατιώτης που έπαιρνε ενάμισυ σιτηρέσιο. [ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. sesquiplicarius < sesqui, συντετμ. τ. τού semisque «ενάμισης» + plicarius (< plex < plico «διπλώνω»)] …
57accludere — ac·clù·de·re v.tr. CO mettere nella stessa busta o plico: per la risposta accludere il francobollo; allegare: accludere la copia all originale Sinonimi: includere; annettere, unire. Contrari: escludere, separare. {{line}} {{/line}} DATA: av. 1712 …
58assicurata — as·si·cu·rà·ta s.f. 1. → assicurato 2. CO lettera o plico di valore dichiarato che dietro pagamento di una sovrattassa viene assicurato dall ufficio postale contro eventuali danneggiamenti o smarrimenti (abbr. A.) …
59dissigillare — dis·si·gil·là·re v.tr. CO aprire rompendo o togliendo i sigilli: dissigillare una busta, un plico | BU estens., schiudere, spalancare; fig., rivelare: dissigillare i propri segreti a qcn. Sinonimi: dissuggellare | dischiudere. Contrari: sigillare …
60impostazione — 1im·po·sta·zió·ne s.f. 1a. TS arch., edil. il sistemare nel luogo adatto la base di una struttura, spec. di un opera muraria: impostazione di un arco | estens., fase iniziale di costruzione di un edificio o di una sua parte: impostazione di un… …
