alifatyczny

  • 1alifatyczny — ∆ chem. Związki alifatyczne «związki acykliczne» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 2aceton — m IV, D. u, Ms. acetonnie, blm chem. «związek organiczny, najprostszy i najważniejszy keton alifatyczny, bezbarwna, łatwo palna, lotna ciecz o charakterystycznym zapachu; używany do syntez chemicznych i jako uniwersalny rozpuszczalnik» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 3alkohol — m I, D. u; lm M. e, D. i a. ów 1. «napój o właściwościach odurzających otrzymywany najczęściej z rozcieńczonego spirytusu etylowego lub przez destylację przefermentowanych moszczów gronowych, owocowych itp.; trunek; także zbiorowo o takich… …

    Słownik języka polskiego

  • 4butanol — m I, D. u, blm chem. «związek organiczny, alkohol alifatyczny, używany jako rozpuszczalnik klejów i lakierów, do ekstrakcji tłuszczów, wosków i żywic oraz jako surowiec do produkcji detergentów; alkohol butylowy» …

    Słownik języka polskiego

  • 5glikol — m I, D. u, blm chem. «związek organiczny, alkohol dwuwodorotlenowy zawierający alifatyczny łańcuch węglowy, gęsta wysokowrząca ciecz lub ciało stałe; używany jako rozpuszczalnik niektórych barwników, gum, żywic syntetycznych, do produkcji tworzyw …

    Słownik języka polskiego

  • 6heksan — m IV, D. u, Ms. heksannie, blm chem. «węglowodór alifatyczny mający sześć atomów węgla w cząsteczce, otrzymywany z ropy naftowej, ciecz bezbarwna, lotna, łatwo palna; używany jako rozpuszczalnik» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 7izooktan — m IV, D. u, Ms. izooktannie, blm chem. «rozgałęziony węglowodór alifatyczny, nasycony, bezbarwna ciecz stosowana jako paliwo wzorcowe do wyznaczania liczby oktanowej oraz jako dodatek do benzyn w celu podwyższenia liczby oktanowej» …

    Słownik języka polskiego

  • 8maleinowy — ∆ chem. Kwas maleinowy «nienasycony alifatyczny kwas dwukarboksylowy, bezbarwne kryształy rozpuszczalne w wodzie i alkoholu etylowym; stosowany do otrzymywania żywic syntetycznych, do konserwowania olejów i tłuszczów oraz w przemyśle… …

    Słownik języka polskiego

  • 9metyl — m I, D. u, blm chem. «najprostszy jednowartościowy rodnik alifatyczny wywodzący się od metanu» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 10metylen — m IV, D. u, Ms. metylennie chem. «najprostszy dwuwartościowy rodnik alifatyczny wywodzący się od metanu» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego