alab
121çil — 1. is. 1. Dəridə, əksərən üzdə əmələ gələn qəhvəyi və ya sarımtıl rəngli xırda ləkələr, çillər; ləkə, xal. <Direktorun> üzündə çopura oxşayan çil vardı. M. C.. Kəramətin çil, dolu çöhrəsi kimi dolğun da səsi vardı. Ə. Ə.. 2. Sif. mənasında …
122çətir — is. 1. Günəşdən, yağışdan qorunmaq üçün əllə baş üstündə tutulan günlük; yağmurluq, zontik. Onların gözündə nə rəngli eynək; Nə də başlarında əlvan çətir var. B. V.. Əlində alabəzək bir çətir olan qız maşına yaxınlaşdı. H. Seyidbəyli. // məc.… …
123düz — 1. sif. Enişi, yoxuşu, çuxuru, təpəsi olmayan, hamar (səth haqqında). Düz yer. Düz çöl. Düz meydança. Düz döşəmə. Düz taxta. 2. is. Düzən, çöl, düzəngah, düzənlik. Mil düzü. Cıdır düzü. Düzlərdə yaşayan əhali. – Cücələrim gəzə gəzə; Səhər hindən… …
124tutuquşu — is. 1. zool. Tropik və subtropik ölkələrin meşələrində yaşayan alabəzək rəngli quş; tutu. 2. məc. dan. Öz müstəqil fikri olmayıb başqasının fikrini, sözlərini təkrar edən adam haqqında. ◊ Tutuquşu kimi ötmək (danışmaq) – dilavərcə, səlis danışmaq …
125əbləqlik — is. Alalıq, ala bulalıq, alabəzəklik …
