absolvent
1absolvent — ABSOLVÉNT, Ă, absolvenţi, te, s.m. şi f. Persoană care a terminat un ciclu sau o formă de învăţământ. – Din germ. Absolvent, lat. absolvens, ntis. Trimis de ana zecheru, 22.07.2002. Sursa: DEX 98 absolvént, ă s.m. f. cel care a absolvit o formă …
2Absolvent — Ab*solv ent, a. [L. absolvens, p. pr. of absolvere.] Absolving. [R.] Carlyle. [1913 Webster] …
3Absolvent — Ab*solv ent, n. An absolver. [R.] Hobbes. [1913 Webster] …
4Absolvent — Als Absolvent wird der Besucher einer Bildungseinrichtung kurz vor oder nach der abschließenden Prüfung bezeichnet,[1] dessen nächster beruflicher Schritt also noch nicht vollzogen ist. In der Regel gehört zum erfolgreichen Abschluss das Bestehen …
5Absolvent — ↑ Absolventin Entlassungsschüler, Entlassungsschülerin, Examenskandidat, Examenskandidatin, Prüfling, Schulabgänger, Schulabgängerin; (bildungsspr.): Examinand, Examinandin; (südd.): Entlassschüler, Entlassschülerin; (bes. Amtsspr.): Abgänger,… …
6Absolvent — Ab·sol·vẹnt [ v ] der; en, en; jemand, der eine (höhere) Schule, einen Kurs abgeschlossen hat || K: Hochschulabsolvent || NB: der Absolvent; den, dem, des Absolventen || hierzu Ab·sol·vẹn·tin die; , nen …
7Absolvent — absolvieren »erledigen, ableisten; etwas zum Abschluss bringen«: Das Verb wurde schon in das Mhd. aus lat. ab solvere »loslösen; vollenden« entlehnt (vgl. ↑ absolut). – Aus dem Part. Präs. lat. absolvens stammt das Substantiv Absolvent »jemand,… …
8absolvènt — ênta in énta m (ȅ é, ẹ) kdor dokonča šolo: absolventi gimnazij, strokovnih šol // kdor je dokončal študij na visoki šoli in je pred diplomo: absolvent arhitekture, filozofske fakultete …
9Absolvent — der Absolvent, en (Mittelstufe) jmd., der vor allem eine Hochschule abgeschlossen hat Beispiel: Die Schule organisiert in diesem Jahr ein Treffen der Absolventen …
10absolvent — 1. adjective Absolving. 2. noun An absolver …