abdicatio
41абдикация — и, ж. abdication, лат. abdicatio. Отречение (от престола); сложение с себя сана. На сих днях сия неожиданная абдикация < Шагин Гирея> о коей крымской здесь посланник уведомлен от бывшего своего государя, начала становиться гласною. 1783. А …
42ABDICANDI jus — inter patriae potestatis apud Athenienses iura fuit, quam in rem scripta lex: Τοὺς γονέας κυρίους εἶναι ἀπὸνηρύτραι. Parentibus abdicare liberos ius esto, apud Demosth. in Baeot. Nec ve4ro liberos tantum, quos genuerant, sed etiam adoptivos, ut… …
43PARENTES — a PARIENDO dicti, magno in honore ubique habiti sunt. Cum enim natura exiguam hominibus vitae periodum circumscripserit, eiusque usuram dederit, tamquam pecuniae, nullâ praestitutâ die, facile suis exhauriretur civitas civibus, nisi cives… …
44абдикација — (лат abdicatio) откажување поднесување на оставка на положбата или на звањето …
45абдикация — и; ж. [лат. abdicātio отказ, отречение]. Полит. Отречение от престола, отказ от власти, должности, сана …
46Abdikation — Ab|di|ka|ti|on 〈f.; Gen.: , Pl.: en〉 Abdankung [Etym.: <lat. abdicatio; zu abdicere »lossagen«] …
47Abdikation — Ab|di|ka|ti|on die; , en <aus lat. abdicatio »das Entsagen« zu abdicare, vgl. ↑abdizieren> (veraltet) Amtsniederlegung, Abdankung …
48abdication — (n.) 1550s, a disowning, from L. abdicationem (nom. abdicatio) renunciation, abdication, noun of action from pp. stem of abdicare (see ABDICATE (Cf. abdicate)); sense of resignation of sovereignty is from 1680s …
49абдикация — и; ж. (лат. abdicātio отказ, отречение); полит. Отречение от престола, отказ от власти, должности, сана …
50abandonnement — Abandonnement, m. acut. Delaissement, Desertio, Defectio, Destitutio, C est abandon, Ainsi dit on Abandonnement de biens, pour la cession de biens que fait un debiteur à ses creanciers, qu on pourroit aussi dire deguerpissement de biens, Bonorum… …