a co dopiero

  • 121głosowanie — n I rzecz. od głosować Tajne głosowanie. Prawo do głosowania. Poddać coś pod głosowanie a. głosowaniu. Wybrać kogoś przez głosowanie, w głosowaniu. ∆ polit. Głosowanie bezpośrednie «głosowanie, w którym obywatele sami wybierają członków ciała… …

    Słownik języka polskiego

  • 122jeśli — 1. «spójnik rozpoczynający zdanie (lub jego równoważnik) wyrażające warunek, przyczynę, rację, uzasadnienie czegoś, okoliczności poprzedzające coś lub mogące coś poprzedzać; jeżeli» Jeśli tylko będę mógł, natychmiast przyjadę. Jeśli będzie jutro… …

    Słownik języka polskiego

  • 123kaftan — m IV, D. a, Ms. kaftannie; lm M. y 1. «dość luźne, sięgające poza stan ubranie wierzchnie, zwykle z rękawami (dzisiaj używane tylko jako ubranie robocze lub część regionalnego stroju ludowego; dawniej powszechnie noszona odzież męska i kobieca; u …

    Słownik języka polskiego

  • 124latko — n II, N. latkokiem; lm D. latkotek zdr. od lato (tylko w zn. 1, 3) a) w zn. 1: □ Czekaj tatka latka, aż kobyłkę wilcy zjedzą. b) w zn. 3: Jej synek ma dopiero dwa latka …

    Słownik języka polskiego

  • 125ludzik — m III, DB. a, N. ludzikkiem; lm M. i, D. ów, B.=M. a. D. «figurka wyobrażająca człowieka; czasem żartobliwie o dziecku, człowieczek» Ludziki z żołędzi i kasztanów. Ludziki z teatru kukiełkowego. Śmieszny, mały ludzik zaczynający dopiero chodzić …

    Słownik języka polskiego

  • 126mądrość — ż V, DCMs. mądrośćści 1. blm «wiedza nabyta przez naukę lub doświadczenie, umiejętność jej wykorzystania, zastosowania; rozumienie świata i ludzi, wiedza o nich; rozum, rozsądek» Nabierać mądrości. ∆ Zęby mądrości «ostatnie tylne zęby trzonowe,… …

    Słownik języka polskiego

  • 127moda — ż IV, CMs. modzie; lm D. mód 1. «zwyczaj, obyczaj przejściowy, zmienny, przeciwstawiający się dotychczasowej tradycji w danej dziedzinie» Moda artystyczna, literacka. Moda w sztuce, architekturze. Moda na nowoczesność, na kolekcjonerstwo, na… …

    Słownik języka polskiego

  • 128mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …

    Słownik języka polskiego