aż za dużo

  • 31pleciuga — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIb, CMc. pleciugaudze {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna, chłopak lubiący mówić dużo i o byle czym, mówiący niepotrzebnie; za dużo; gaduła, papla, plotkarz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Straszny z niego pleciuga. {{/stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 32Edward Stachura — or Sted (born August 18, 1937 in Charvieu Chavagneux, France; died July 24, 1979 in Warsaw, Poland) was a Polish poet, philosopher and prose writer.Stachura was one of the most interesting writers of the Polish postwar generation. Like many… …

    Wikipedia

  • 33woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… …

    Słownik frazeologiczny

  • 34zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś …

    Słownik frazeologiczny

  • 35wiele — + ż. rzecz.; wielu, m. os.; DCMs. wielu, B. m. os. wielu, ż. rzecz. wiele, N. wieloma a. wielu, st. wyższy więcej «liczebnik nieokreślony oznaczający wielką liczbę osób lub rzeczy» Kwitło już wiele kwiatów. Na biurku leży wiele książek. W… …

    Słownik języka polskiego

  • 36więcej — 1. «stopień wyższy od dużo, wiele» a) «oznacza zwiększoną względem czegoś liczbę, ilość, miarę; przysłówek używany także w porównaniach (zwykle ze sprecyzowaniem stopnia zwiększenia czegoś, z określeniem dolnej granicy); ponad stan dotychczasowy» …

    Słownik języka polskiego

  • 37woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 38wychlapać — dk IX, wychlapaćpię, wychlapaćpiesz, wychlapaćchlap, wychlapaćał, wychlapaćany 1. «chlapiąc rozlać, wylać coś» Niosła dzban ostrożnie nie chcąc wychlapać wody. 2. pot. «zużyć dużo czegoś płynnego» Wychlapać dużo farb. Myjąc się wychlapać dużo… …

    Słownik języka polskiego

  • 39zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… …

    Słownik języka polskiego

  • 40zły — źli, gorszy 1. «ujemny pod względem moralnym; wrogo usposobiony do ludzi, usiłujący szkodzić, szkodzący innym; będący objawem takich cech; szkodliwy; nieetyczny» Zły człowiek. Zły charakter. Złe skłonności, popędy, instynkty. Zły wpływ. Złe… …

    Słownik języka polskiego