ῥήτορες δ
1ῥήτορες — ῥήτωρ public speaker masc nom/voc pl …
2ρήτορας — ο / ῥήτωρ, ορος, ΝΜΑ, θηλ. ρήτωρ, Ν 1. αυτός που αγορεύει δημόσια 2. αυτός που αγορεύει με ευφράδεια, με ευγλωττία 3. στον πληθ. οι ρήτορες οι πολιτευτές που αγόρευαν στην εκκλησία τού δήμου κατά την αρχαιότητα 4. φρ. «οι δέκα ρήτορες» οι δέκα… …
3Ιωάννης ο Χρυσόστομος — (Αντιόχεια 354; – Κόμανα, Πόντος 407).Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (398 404), από τους σημαντικότερους εκκλησιαστικούς ρήτορες όλων των εποχών και ο πολυγραφότερος από τους Πατέρες της Εκκλησίας. Αν και ορφάνεψε πρόωρα από πατέρα, ανατράφηκε με… …
4Altgriechisch — Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indo Europäisch Altgriechisch …
5Altgriechische Sprache — Altgriechisch Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indoeuropäisch Altgriechi …
6Griechische Grammatik — Altgriechisch Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indo Europäisch Altgriechisch …
7Klassisches Griechisch — Altgriechisch Zeitraum etwa 800 v. Chr.–300 v. Chr. (auch bis 600 n. Chr.) Ehemals gesprochen in (vorwiegend östlicher) Mittelmeerraum Linguistische Klassifikation Indo Europäisch Altgriechisch …
8РИТОРЫ — • Rhetŏres, ρήτορες, назывались у греков как действительные ораторы, так и учителя красноречия, у римлян же только последние, а не действительные ораторы (oratores). Исключения из употребления этого названия являются только во… …
9вѣтии — ВѢТИ|И, ВѢТИ|˫А (29), Ѣ ( ˫А) с. Красноречивый оратор, писатель, поэт; ученый: Ст҃ыи мч҃къ мина… посланъ бы(с) ц(с)рмъ. раздрѣшить прю. ˫ако мѹдрыи вѣти˫а. ПрЛ XIII, 85б; істори и вѣти˫а, рекше лѣтописци и пѣ(с)творци, прикланѩють свои слухи въ… …
10вѣти˫а — ВѢТИ|˫А?, Ѣ ( ˫А) с. Изощренность: не величаниѥ бо гл҃ъ и рѣчии вѣти˫а д҃шѹ вѣсть съкрѹшати. нъ съмѣрено слово и ѡ пользѣ съложено (τορεία) ЖФСт XII, 154. ВѢТИ|И, ВѢТИ|˫А (29), Ѣ ( ˫А) с. Красноречивый оратор, писатель, поэт; ученый: Ст҃ыи мч҃къ… …
