ὑπ' ὀμοκλῆς
1ομοκλής — ὁμοκλής, ὁ (ΑΜ) αυτός που έχει το ίδιο όνομα με έναν άλλο, ομώνυμος, ομόκλητος* («Θεόδωρος σὺν τοῑς ὁμοκλεέσιν», Θεόδ. Στουδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο) * + καλῶ (πρβλ. ομό κλητος, ομο κλητήρ)] …
2ὁμοκλῆς — ὁμοκλάω call pres ind act 2nd sg (doric) ὁμοκλάω call pres ind act 2nd sg (epic doric ionic) ὁμοκλέω pres ind act 2nd sg (doric) ὁμοκλή threat fem gen sg (attic epic ionic) ὁμοκλής masc/fem acc pl (attic epic doric) ὁμοκλής masc/fem nom/voc pl… …
3ὀμοκλῆς — ὁμοκλή threat fem gen sg (attic epic ionic) …
4ὁμοκλέα — ὁμοκλής neut nom/voc/acc pl (epic ionic) ὁμοκλής masc/fem acc sg (epic ionic) …
5ὁμοκλέων — ὁμοκλάω call pres part act masc nom sg (epic doric ionic aeolic) ὁμοκλέω pres part act masc nom sg (epic doric ionic aeolic) ὁμοκλή threat fem gen pl (epic ionic) ὁμοκλής masc/fem/neut gen pl (epic doric ionic aeolic) …
