ὁρμή

  • 41οργασμός — (Ιατρ.). Φυσική γενετήσια ορμή. Ο ο. θεωρείται φυσιολογικός, εφόσον εκδηλώνεται σε λογικά όρια. Ο υπερβολικός ο. στους άντρες αποκαλείται πριαπισμός ή σατυρίαση και οφείλεται στην υπερλειτουργία των αδένων της που συντονίζουν τη γενετήσια… …

    Dictionary of Greek

  • 42ορμέμφυτος — η, ο 1. αυτός που εκδηλώνεται από αυτόματη φυσική ορμή και όχι μετά από σκέψη, ενστικτώδης 2. το ουδ. ως ουσ. το ορμέμφυτο η φυσική ιδιότητα που υπάρχει στους ανθρώπους και στα ζώα και η οποία τούς παρακινεί να ενεργούν ενστικτωδώς, το ένστικτο.… …

    Dictionary of Greek

  • 43ορμηδόν — ὁρμηδόν (Α) επίρρ. με ορμή, ορμητικά. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὁρμή + επιρρμ. κατάλ. ηδόν (πρβλ. βαθμ ηδόν)] …

    Dictionary of Greek

  • 44ορμητικός — ή, ό (Α ὁρμητικός, ή, όν) [ορμώ] αυτός που εκδηλώνεται με ένταση, με δύναμη, σφοδρός μσν. (για έμβια όντα) αυτός που ενεργεί ή κινείται με ορμή, με βία αρχ. 1. αυτός που έχει έντονη κλίση ή επιθυμία για κάτι 2. ερεθιστικός, διεγερτικός 3. το ουδ …

    Dictionary of Greek

  • 45πάθος — Κάθε πάθηση του οργανισμού. Λέγεται επίσης κάθε πάθημα, συμφορά, περιπέτεια αλλά και κάθε ακατανίκητη επιθυμία, ορμή, σαρκική ακράτεια. Στην Ψυχολογία π. λέγεται η συνεχής διάθεση ενός ανθρώπου για την επικράτηση κάποιας επιθυμίας του. Στην Τέχνη …

    Dictionary of Greek

  • 46πανορμί — Α επίρρ. με όλη την ορμή. [ΕΤΥΜΟΛ. < παν * + ὁρμή + επιρρμ. κατάλ. ί (πρβλ. πανδημ ί)] …

    Dictionary of Greek

  • 47προσαράζω — προσαράσσω ΝΜΑ, και αττ. τ. προσαράττω Α [αράζω / ἀράσσω] (για πλοίο) προσκρούω ή κάθομαι επάνω σε ύφαλο ή αβαθή και συνήθως αμμώδη βυθό («προσαράξας τὸ σκάφος τῷ αἰγιαλῷ διέλυσεν», Λουκ.) μσν. αρχ. ωθώ ή ρίχνω κάτι πάνω σε κάτι άλλο με ορμή αρχ …

    Dictionary of Greek

  • 48ριπή — η / ῥιπή, ΝΜΑ φρ. «ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῡ» ακαριαία, σε μια στιγμή νεοελλ. 1. ταχεία βολή πολλών βλημάτων η οποία πραγματοποιείται με μία, αλλά συνεχή, πίεση τής σκανδάλης αυτόματου όπλου και που διαρκεί όσο και η πίεση τής σκανδάλης («βολή κατά… …

    Dictionary of Greek

  • 49ρυμηδόν — Α επίρρ. με ορμή ή με βιαιότητα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ῥύμη «δύναμη ορμή» + επιρρμ. κατάλ. (η)δόν* (πρβλ. βαθμ ηδόν, κωμ ηδόν)] …

    Dictionary of Greek

  • 50ρόθιος — ον, θηλ. και ῥοθία και ποιητ. τ. ῥοθιάς, άδος, Α [ῥόθος] 1. (κυρίως για τα κύματα) αυτός που κινείται ορμητικά, με θόρυβο (α. «ἀμφὶ δὲ κῡμα βέβρυκε ῥόθιον», Ομ. Οδ. β. «ἦ ῥοθίοις εἰλατίναις δικρότοισι κώπαις ἔπλευσαν», Ευρ. γ. «εὐθὺς δὲ κώπης… …

    Dictionary of Greek

Страницы