ἱκεταδόκος
1ικεταδόκος — ἱκεταδόκος, ον (Α) αυτός που δέχεται τους ικέτες. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἱκέτης / ἱκέτᾱς + δοκος (< δέχομαι), πρβλ. θεωρο δόκος, ξενο δόκος] …
2ἱκεταδόκος — receiving suppliants masc/fem nom sg …
3ἱκεταδόκου — ἱκεταδόκος receiving suppliants masc/fem/neut gen sg …
4ικέτης — ο, θηλ. ικέτιδα και ικέτις (ΑΜ ἱκέτης, θηλ. ἱκέτις, ιδος) αυτός που κατάφεύγει σε κάποιον και ζητά βοήθεια και προστασία νεοελλ. αυτός που παρακαλεί θερμά κάποιον, αυτός που εκλιπαρεί αρχ. αυτός που παρακαλεί να εξαγνιστεί από κάποιο φόνο τον… …
5ικετοδόχος — ον (Μ) ο ικεταδόκος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἱκέτης + δόχος (< δέχομαι), πρβλ. ξενο δόχος, οινο δόχος] …