ἔπ-οικτος

  • 31οικτιρμός — ο (ΑΜ οικτιρμός) οίκτος, ευσπλαγχνία, συμπάθεια, λύπηση («κρέσσων οἰκτιρμοῡ φθόνος», Πίνδ.) αρχ. στον πληθ. οἱ οἰκτιρμοί συναισθήματα οίκτου («καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου», ΠΔ). [ΕΤΥΜΟΛ. < οἰκτίρω + κατάλ. μός …

    Dictionary of Greek

  • 32οικτρός — ή, ό, θηλ. και ά (ΑΜ οικτρός, ά, όν) 1. (για πρόσ.) αυτός που κινεί τον οίκτο, αξιολύπητος («δοξάσει τις ἀκούειν ὄπα τᾱς Τηρεΐας μήτιδος οἰκτρᾱς ἀλόχου», Αισχύλ.) 2. (για πράγματα και καταστάσεις) αξιοθρήνητος («ἕτερα πεπόνθαμεν οἰκτρότερα», Ηρόδ …

    Dictionary of Greek

  • 33ολόφυς — ὀλόφυς ή ὄλοφυς (Α) (κατά τον Ησύχ.) «οἶκτος, ἔλεος, θρῆνος». [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. ολοφύρομαι] …

    Dictionary of Greek

  • 34πιετά — (Pieta έλεος, ευσέβεια). Ονομασία που δόθηκε κατά τον Μεσαίωνα στις παραστάσεις, ζωγραφικές ή γλυπτικές, της δυτικής εικονογραφίας της Παναγίας με τον Ιησού νεκρό. Ουσιαστικά πρόκειται για σκηνές των μεταξύ της αποκαθήλωσης και του ενταφιασμού… …

    Dictionary of Greek

  • 35πονοψυχία — η, ΝΑ, πονοψυχιά, Ν νεοελλ. ευσπλαγχνία, συμπόνια, οίκτος αρχ. πόνος ψυχής, θλίψη. [ΕΤΥΜΟΛ. < πόνος + ψυχία (< ψυχος < ψυχή), πρβλ. μεγαλο ψυχία] …

    Dictionary of Greek

  • 36πόνος — Δυσάρεστη αίσθηση, στη γένεση της οποίας γίνεται αποδεκτή η συμμετοχή περιφερειακών νευρικών στοιχείων ποικίλης διαφοροποίησης, και κεντρικών νευρικών στοιχείων, τα οποία συντονίζουν τα ερεθίσματα που προέρχονται από την περιφέρεια. Ένα επώδυνο… …

    Dictionary of Greek

  • 37σπλάχνος — ους, το, Ν 1. ευσπλαγχνία, οίκτος 2. αγάπη, στοργή («με σπλάχνος αποχαιρετά, με λογισμό μισεύγει», Ερωτόκρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητ. σχηματ. από το ρ. σπλα(γ)χνίζομαι] …

    Dictionary of Greek

  • 38συνοικτίζω — A νιώθω και εγώ οίκτο για κάποιον. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + οἰκτίζω «αισθάνομαι οίκτο για κάποιον, οικτίρω» (< οἶκτος)] …

    Dictionary of Greek

  • 39τρισάνοικτος — ον, Μ αυτός που δεν αισθάνεται καθόλου οίκτο, ανελέητος, πολύ σκληρός. [ΕΤΥΜΟΛ. < επιτατ. τρισ /τρι * + ἄνοικτος «σκληρός, ανελέητος» (< στερητ. ἀ(ν) + οἶκτος)] …

    Dictionary of Greek

  • 40φίλοικτος — ον, ΜΑ μσν. αυτός που ευσπλαγχνίζεται τους άλλους, φιλοικτίρμων* (| αρχ. αυτός που διεγείρει τον οίκτο και το έλεος τών άλλων. επίρρ... φιλοίκτως Μ με οίκτο, με έλεος. [ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο) * + οἶκτος] …

    Dictionary of Greek

Страницы