ἔντερον
51parenteral — ► adjetivo MEDICINA Se aplica a la vía no digestiva por la que penetra un medicamento en el organismo. * * * parenteral adj. Med. Se aplica al modo de alimentación o a la administración de una medicina que no se realiza por la vía digestiva… …
52UTERINA — inter puerperarum olim Deas, de quibus vide Augustin. de Civ. Dei, l. 7. Ab utero, sacrosancta illa corporis feminei parte, quam commendandis rebus suis principes feminas saepe nominare, legimus apud Poetas. Sic Ceres apud Claudian. l. 1. Raptus… …
53VENTER — a Graec. εντερον, quia intestinorum locus est: pessimum corporum vas, instat ut creditor et saepius die appellat, Huius gratiâ praecipue avaritia expetrtur: huic luxuria conditur: huic navigatur ad Phasini: huic profundi vada exquiruntur. Et nemo …
54VENTRICULUS Victimae — inter partes Sacerdoti assignatas, memoratur Mosi, Deuteron. c. 18. v. 3. ubi Graeci vocem Hebr. Gap desc: Hebrew ἔνυςτρον reddunt. Est autem ἔνυςτρον Hesychio τὸ μέγα ἔντερον τῶ ξώων, ἡ κοιλία, magnum animalium intestinum, venter. Aliis ἠνυςτρον …
55άντερο — το 1. το έντερο* 2. στον πληθ. τα άντερα γενικά τα εντόσθια, τα σπλάχνα 3. φρ. «στριμμένο άντερο» ο δύστροπος «μου γυρίζουν τ άντερα» αισθάνομαι αηδία. [ΕΤΥΜΟΛ. < μσν. άντερον, με προληπτική ανομοίωση του ε σε α ή παρετυμολογική σύνδεση προς… …
56έντερο — Το τμήμα του πεπτικού σωλήνα που περιλαμβάνεται μεταξύ του στομάχου και του δακτυλίου του πρωκτού. Διακρίνεται σε λεπτό έ., που αρχίζει από τον πυλωρικό σφιγκτήρα και απολήγει στην ειλεοτυλφική βαλβίδα, το οποίο είναι υπεύθυνο για το μεγαλύτερο… …
57αρχός — ο ο (Α ἀρχός) το ορθό έντερον αρχ. ο αρχηγός, ο στρατηγός. [ΕΤΥΜΟΛ. < άρχω. Ο τ. απαντά στον Όμηρο και στον Πίνδαρο για να χαρακτηρίσει «τον αρχηγό», ενώ ο Ιπποκράτης και ο Αριστοτέλης τον χρησιμοποιούν για να δηλώσουν «τον πρωκτό, τον… …
58ευθυέντερος — εὐθυέντερος, ον (Α) αυτός που έχει ίσια έντερα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευθυ * + έντερον] …
59κοιλεντερωτά — τα ζωολ. τα κνιδόζωα. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. coelenterata < coel (πρβλ. κοῖλος) + enter (πρβλ. ἔντερον) + κατάλ. ata (< λατ. atus), που αποδίδεται ως ωτά, πληθ. ουδ. τής ωτός. Η λ. μαρτυρείται από το 1877 στο περιοδικό Όμηρος] …
60κολέντερον — κολέντερον, τὸ (Α) το κόλον τού παχέος εντέρου. [ΕΤΥΜΟΛ. < κόλον + ἔντερον] …
