ἐρέψιμος
1ερέψιμος — ἐρέψιμος, ον (Α) ο κατάλληλος για επιστέγαση («ἐρέψιμος ὕλη», Θεόφρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < έρεψις «επιστέγαση»] …
2ἐρέψιμος — of masc/fem nom sg …
3ἐρέψιμον — ἐρέψιμος of masc/fem acc sg ἐρέψιμος of neut nom/voc/acc sg …
4ἐρεψίμων — ἐρέψιμος of masc/fem/neut gen pl …
5ἐρέψιμα — ἐρέψιμος of neut nom/voc/acc pl …