ἐπ-ώμοτος
1ευώμοτος — εὐώμοτος, ον (Α) αυτός που τηρεί τους όρκους. [ΕΤΥΜΟΛ. < εύ + ωμοτος (< όμνυμι «ορκίζομαι»), πρβλ. αν ώμοτος, ψευδ ώμοτος. Το ω λόγω τής συνθέσεως] …
2κατώμοτος — κατώμοτος, ον (Α) (για όρκο) αυτός που δίνεται για βεβαίωση. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + ώμοτος (< ὄμνυμι, πρβλ. δι ώμοτος, επ ώμοτος] …
3συνώμοτος — ον, ΜΑ, και αττ. τ. ξυνώμοτος, ον, Α το ουδ. ως ουσ. τὸ συνώμοτον η συνωμοσία μσν. (για πράγμ.) αυτός που είναι αποτέλεσμα ένορκης συμφωνίας αρχ. 1. συνδεδεμένος με όρκο, δεσμευμένος με όρκο 2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ξυνώμοτον σύνδεσμος, ένωση που… …
4ψευδώμοτος — ον, Α (για όρκο) αυτός που δόθηκε ψεύτικα, εν γνώσει τού ορκιζομένου ότι λέει ψέματα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ψευδ(ο) * + ώμοτος (< ὄμνυμι), με έκταση λόγω συνθέσεως (πρβλ. συν ώμοτος)] …
5Enomotia — spartanische Enomotie mit 36 Mann (Enomotarch mit schwarzem Schild) Die Enomotie (griechisch: ἐνωμοτία) war die kleinste Unterabteilung der antiken griechischen Heere in der Phalanx und bestand in Sparta vermutlich aus 36 Mann, sonst wohl auch… …
6Enomotie — spartanische Enomotie mit 36 Mann (Enomotarch mit schwarzem Schild) Die Enomotie (griechisch: ἐνωμοτία) war die kleinste Unterabteilung der antiken griechischen Heere in der Phalanx und bestand in Sparta vermutlich aus 36 Mann, sonst wohl auch… …
7ορκώμοτος — ὁρκώμοτος, ον (Α) αυτός ενώπιον τού οποίου ορκίζεται κανείς. [ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. «εκ συναρπαγής» από τη φρ. ὅρκον ὀμόσαι, με επίθημα τος (πρβλ. αν ώμοτος). Το ω τού τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως] …
