ἐν πνευματι
61φτωχός — ή, ό / πτωχός, ή, όν, ΝΜΑ, θηλ. και ός Α 1. αυτός που στερείται τα απαραίτητα για τη ζωή, που ζει στη φτώχεια 2. αυτός που έχει ανεπαρκείς πόρους ζωής, πενιχρά οικονομικά μέσα (α. «έγινε έρανος για τους φτωχούς» β. «καὶ πολλοὶ πλούσιοι ἔβαλλον… …
62ότι — (ΑΜ ὅτι, Α επικ. τ. και ὅττι) (σύνδ.) 1. (ειδικός που εισάγει αντικειμενική πρόταση μετά από λεκτικά, δοξαστικά, αισθήσεως και γνώσεως σημαντικά ρήματα και συντάσσεται κυρίως με οριστική κάθε χρόνου) πως (α. «μού είπε ότι θα έλθει» β. «ᾔσθετο ὅτι …
63Μελίτων ο Σάρδεων — (2ος αι. μ.Χ.). Επίσκοπος Σάρδεων. Υπήρξε ένας από τους επισημότερους απολογητές της χριστιανικής θρησκείας. Δεν σώζονται παρά ελάχιστα στοιχεία για τον βίο του, αν και εικάζεται ότι άκμασε το διάστημα μεταξύ 160 και 180 μ.Χ. Ο Ευσέβιος αναφέρει… …
64Σωτήριχος — Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Αρχαίος Έλληνας επικός ποιητής από τη Λιβύη. Έζησε την εποχή του Διοκλητιανού, τον 3o μ.Χ. αι. για τον οποίο και έγραψε εγκώμιο. Το σπουδαιότερο έργο του είναι το μυθολογικό έπος Βασσαρικά, σε τέσσερα βιβλία. Άλλα… …
65АККЛАМАЦИЯ — [лат. acclamatio, греч. ἡ προσφώνησις, τὸ ἐπιφώνημα восклицание, возглашение], в христ. литургическом обиходе текстовая, либо текстово мелодическая формула, произносимая или поющаяся народом в ответ на возглас, обращение, благословение… …
66АНАФОРА — [греч. ἀναφορά возношение], евхаристическая молитва. Термином «А.» в литургике и в богослужебной практике большинства христ. Церквей (напр., в чине литургии визант. обряда: « …
67БЛАГОВЕЩЕНИЕ ПРЕСВЯТОЙ БОГОРОДИЦЫ — [греч. Εὐαγγελισμός; лат. Annuntiatio], один из главных христ. праздников, посвященный воспоминанию благовестия арх. Гавриила Пресв. Деве Марии и Боговоплощения. Событие Благовещения Согласно Евангелию (Лк 1. 26 38), в 6 й месяц после зачатия… …
68ВИЗАНТИЙ — [Визант; греч. Βυζάντιος, Βύζας], визант. гимнограф. Этим именем надписаны в Минеях ряд самогласных стихир. Как творения В. (Βυζαντίου) в греч. печатных Минеях обозначены самогласны след. служб: индикта (1 сент., на «Господи, воззвах», на «И… …
69ГРИГОРИЙ ПРОСВЕТИТЕЛЬ — [Григор Лусаворич; арм. Գրիգռր Լռւսավռրիչ] (239 325/6), свт. (пам. 30 сент.; в Армении 4 раза в год), основоположник и первый предстоятель Армянской Апостольской Церкви (с 301 или 314?). Основные сведения о жизни Г. П. собраны в т. н. цикле Жития …
70ГРИГОРИЙ СИНАИТ — [греч. Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης] (ок. 1275, сел. Кукул, близ Клазомен, М. Азия 27.11.1346 (?), Парория, в сев. части совр. хребта Странджа (Истранджа)), прп. (пам. 8 авг., греч. 6 апр.), один из важнейших деятелей исихастского возрождения XIV в.,… …
