ἐντομή
21έντμημα — ἔντμημα, το (Α) εντομή …
22αμυχή — η (Α ἀμυχή) επιπόλαιο τραύμα τού δέρματος, σχίσιμο, γρατσουνιά, γρατσούνισμα αρχ. 1. Ιατρ. εγχάραξη, εντομή 2. τραύμα, ίχνος από στραγγαλισμό 3. το ξέσχισμα τών ρούχων ως σημείο πένθους (πρβλ. ἄμυξις). [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμύσσω. ΠΑΡ. αρχ. ἀμυχηδόν,… …
23αποχάραξη — η (Α ἀποχαράξις) χαραματιά, εντομή αρχ. αμυχή, γρατζουνιά …
24δικρανίζω — και δικρανώ [δικράνι] 1. σχίζω το άκρο μιας ράβδου στα δύο, τής δίνω δικρανωτό, διχαλωτό σχήμα 2. ενώνω δύο κομμάτια ξύλου τοποθετώντας την προεξοχή τού ενός στην εντομή τού άλλου 3. σκαλίζω με δικράνι …
25διπλόη — η (AM διπλόη) [διπλούς] 1. πτυχή, κοίλωμα 2. το μέρος τής ραφής τών οστών τού κρανίου, η εντομή τού κρανίου αρχ. μσν. υποκρισία, ανειλικρίνεια αρχ. 1. (για μέταλλα) πτυχή, σχισμάδα, σύνδεσμος (π.χ. δύο σιδερένιων πλακών) 2. (για χρησμό) ασάφεια,… …
26εγκοπή — η (AM ἐγκοπή) χαρακιά, εντομή νεοελλ. εσοχή σε αντικείμενο για να προσαρμοστεί σε αντίστοιχη προεξοχή άλλου αντικειμένου αρχ. 1. διακοπή 2. εμπόδιο, κώλυμα …
27εγχάραγμα — το (AM ἐγχάραγμα) νεοελλ. εντομή, χαραματιά αρχ. (για έδαφος) κοίλωμα, χαράδρα …
28επιδιαιρώ — ἐπιδιαιρῶ, έω (AM) διαμοιράζω πάλι, διανέμω εκ νέου αρχ. 1. κάνω με εγχείρηση νέα εντομή 2. μέσ. ἐπιδιαιροῡνται μοιράζονται μεταξύ τους …
29επιτοξίτις — ἐπιτοξῑτις, ἡ (Α) η εντομή ή το κοίλωμα στο τόξο όπου τοποθετείται το βέλος. [ΕΤΥΜΟΛ. < επί + τοξίτις «χορδή τόξου»] …
30κανθός — Όνομα μυθολογικών προσώπων. 1. Γιος του Ευβοέα Καννίδη και εγγονός του Άβαντα. Πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και σκοτώθηκε στην Κολχίδα από τον βασιλιά των Ιαπύγων. Μερικοί τον θεωρούν επώνυμο της πόλης Ακάνθου της Χαλκιδικής, που… …