ἐλαύνειν
1ἐλαύνειν — ἐλαύ̱νειν , ἐλαύνω drive pres inf act (attic epic) …
2точить — точу, укр. точити, ст. слав. точити ἐλαύνειν (Супр.), болг. точа точу , сербохорв. то̀чити, то̀чи̑м наливать, сыпать, точить , словен. točiti, tȯčim лить, проливать, катать, вертеть , чеш. točiti крутить; вить; цедить, наливать, разливать , слвц …
3AROE — civitas Achaiae, a cultu terrae sic dicta, alias Patrae, Steph. Aroa Pausaniae, in Achaicis, sic enim ille: Πατρέων οἱ τὰ αρχαιότατα μνημονεύοντες, φασὶν Εὔμηλον αὐτόχθονα οἰκῆσαι πρῶτον εν τῇ χώρα. Τριπτολέμου δὲ εν τῆς Α᾿ττικῆς ἀφικομένου, τὸν… …
4CALAMANCI — apud mediae Latinitatis Auctores, sunt pilea rotunda, sine acumine seu apice (quô bardocuculli insignes erant) ad instar haemisphaerii seu ovi divisi: cuiusmodi formâ fuisle pileum Sacerdotale Iudaeotum, tradit Isidorus, Pileum ex bysso rotundum …
5CAMELAUCIUM seu CAMELAUCUM — Macro est biretum Monachale Graecorum et Benedictinorum, cuius limbus binas appendices parabolicis figuris desinentes habet, quae faciei tempora contegunt; sed Benedictinorum sunt breviores. Suturae istiusmodi bireti in 4. partes aequales fiunt;… …
6DESULTORES — Gr. μεταβάται, dicti olim qui ex equo in equum transiliebant, non sine arte: Origo a barbaris gentibus, quibus in bellis equorum mutatio probata, ut uno equo fesso aut sudante in alium siccum validumque celeriter transite possent. Tales Scythas… …
7OVATIO — ignobilior species triumphi, cui initium An. 250. vel 251. a Romanis datum: tum, cum Consul Posthumius Tubertus, victis Sabinis, inter populi circumfusi applausus, myrteam capite corollam gestans, Urbem ingressus est. Vide Dionys. l. 5. Plin. l.… …
8PILEOLUM — et us, capitis tegmen est arcte illud ambiens, sine margine, aegrotantibus inprimis ac somnum capientibus in usu. Fiebat plerumque e lana, et Lecticariorum quoque erat, quali usum S. Bernardum, eôque in Hispaniam transmissô edita esse miracula,… …
9επισφάζω — ἐπισφάζω και ἐπισφάττω (Α) [σφάζω] 1. σφάζω πάνω σε βωμό ή τάφο («καὶ ἅμα πρόβατα πολλὰ ἐλαύνειν ὡς ἐπισφαγείη τῷ Ἁβραδάτα») 2. σφάζω επί πλέον ή μετά από κάποιον («τρίτον θῡμ’ ὡς ἐπισφάξων δυοῑν») 3. αποτελειώνω τον φόνο 4. φέρνω σε δύσκολη θέση …
10μίασμα — το (ΑΜ μίασμα) [μιαίνω] 1. το αποτέλεσμα τού μιαίνω, μόλυσμα, ρύπος («μὴ μίασμα τών φυτευσάντων λάβῃς», Σοφ.) 2. (για πρόσ.) ο ηθικά επιζήμιος για τον περίγυρό του («μίασμα χώρας... ἐλαύνειν», Σοφ.) 3. (γενικά) έμβιος ή άβιος νοσογόνος παράγοντας …
- 1
- 2
