ἄ-οκνος
11ὄκνων — ὄκνος shrinking masc gen pl …
12ὄκνῳ — ὄκνος shrinking masc dat sg …
13πολύοκνος — ον, Α πολύ οκνός, βραδυκίνητος. [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + ὄκνος (Ι) «δισταγμός, απροθυμία» (πρβλ. δύσ οκνος)] …
14Окн — (Аукн, Окнос, др. греч. Ὄκνος)  персонаж греческой и римской мифологии. Сын Тибра этрусского и Манто. Пришёл на помощь Энею. Основал Мантую, назвав её в честь матери[1]. По другой версии, сын Авлета и основатель Фельзины (Бононии)[2]. После… …
15Oknos — (griechisch Ὄκνος, „der Zauderer“) ist eine Figur der griechischen Mythologie. Oknos war dazu verurteilt, im Tartaros auf ewig ein Seil aus Binsen zu flechten, dessen fertiges Ende jedoch immer von einem Esel aufgefressen wurde. Oknos soll… …
16OCNOS — spartum torquens, quod asellus arrodit, inter praecipua opera Socratis, Pictoris celeberrimi, memoratur Plinio l. 35. c. 11. De quo Ocno agit, Plut. l. περὶ ἐυθυμίας, elegantissimâ cum stupidis fatuisque comparatione; historiamque et picturam… …
17OCNUS — I. OCNUS Tiberis et Mantus filiae Tiresiae vatis filius. Hunc Mantuam condidisse tradunt, et Aeneae in auxilium venisse, adversus Turnum Virg. testatur, Aen. l. 10. v. 197. Ille etiam patriis agmen ciet Ocnus ab oris Fatidicae Mantûs, et Tusci… …
18SOCRATES — I. SOCRATES Alexandri Magni Praetor, in Cilicia, Curt. l. 4. c. 5. II. SOCRATES Constantino. historiam Ecclesiasticam a tempore Apostolorum, usque ad Chrysostomum scripsit. Dictus est Scholasticus, et floruit saeculô 5. Constantinopoli. Sub… …
19Α α — (άλφα) το πρώτο γράμμα τού ελληνικού αλφαβήτου. Το α ως πρόθεμα 1. στερητικό δηλώνει έλλειψη, στέρηση και γενικά το αντίθετο από ό,τι δηλώνει το β συνθετικό. Εμφανίζεται με τις εξής μορφές: α / ἀ αρχ. νεοελλ. προ συμφώνου, π.χ. ά γνωστος, ά κακος …
20ήκα — ἦκα (Α) επίρρ. 1. (για τόπο ή κίνηση) λίγο, ελαφρά («ἦκ ἐπ ἀριστερά», Ομ. Ιλ.) 2. μαλακά, ήσυχα, με πραότητα, ήπια («ἀπώσατο ἦκα γέροντα», Ομ. Ιλ.) 3. (για ήχο) ήσυχα, σιγανά («ἦκα ἀγόρευον», Ομ. Ιλ.) 4. (για όψη) λεία, ελαφρά («ἦκα στίλβοντες… …
