ἄϑλιος

  • 121οΐζυος — ὀΐζυος, ον (Α) (ποιητ. τ.) ελεεινός, άθλιος, αξιολύπητος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀϊζύς «αθλιότητα» + κατάλ. ος] …

    Dictionary of Greek

  • 122οικτρός — ή, ό, θηλ. και ά (ΑΜ οικτρός, ά, όν) 1. (για πρόσ.) αυτός που κινεί τον οίκτο, αξιολύπητος («δοξάσει τις ἀκούειν ὄπα τᾱς Τηρεΐας μήτιδος οἰκτρᾱς ἀλόχου», Αισχύλ.) 2. (για πράγματα και καταστάσεις) αξιοθρήνητος («ἕτερα πεπόνθαμεν οἰκτρότερα», Ηρόδ …

    Dictionary of Greek

  • 123ολέθριος — α, ο (ΑΝ ὀλέθριος, ον, Α θηλ. και ὀλεθρία) [όλεθρος] αυτός που επιφέρει όλεθρο, αφανισμό, καταστροφή, ο καταστρεπτικός («οἵ πάντες ὀλέθριον ἧμαρ ἐπέσπον», Ομ. Ιλ.) αρχ. 1. (για πρόσ.) α) αυτός που κινδυνεύει να πεθάνει, ο ετοιμοθάνατος β) χαμένος …

    Dictionary of Greek

  • 124οτλήμων — ὀτλήμων, ον και δ. γρφ. ὁ τλήμων (Α) (κατά τον Ησύχ.) «ἄθλιος» …

    Dictionary of Greek

  • 125οϊζυρός — ὀϊζυρός και, αττ. τ., οἰζυρός, ά, όν (Α) 1. (συν. στον Ομ.) άθλιος, αξιολύπητος, δυστυχής 2. γενική προσωνυμία τών θνητών («Ἄρης ἀλεγεινὸς ὀϊζυροῑσι βροτοῑσιν», Ομ. Ιλ.) 3. (μτφ. και για πράγματα ή για καταστάσεις) αυτός που προκαλεί δυστυχία,… …

    Dictionary of Greek

  • 126πάμπωρος — πάμπωρος, ον (Α) πάρα πολύ ταλαίπωρος. [ΕΤΥΜΟΛ. < παν * + πωρος (< πωρός «άθλιος»), βλ. λ. ταλαίπωρος] …

    Dictionary of Greek

  • 127παμπόνηρος — η, ο (ΑΜ παμπόνηρος, ον) πάρα πολύ πονηρός, πάρα πολύ κακός («Παύσων ὁ παμπόνηρος», Αριστοφ.) νεοελλ. 1. τετραπέρατος, διαβολεμένος, πανέξυπνος 2. φρ. «παμπόνηρη αλεπού» ύπουλος άνθρωπος νεοελλ. μσν. αυτός που υποκρίνεται τον αγαθό ενώ στην… …

    Dictionary of Greek

  • 128πεντα- — και πεντ και πενθ , ΝΜΑ, πεντο , Ν, πεντε , Α α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο αριθμητικό πέντε και σημαίνει ότι αυτό που δηλώνει το β συνθετικό υπάρχει ή γίνεται πέντε φορές (πρβλ. πεντά γωνος, πεντα… …

    Dictionary of Greek

Страницы