ἀ-φώνητος
1φωνητός — ή, όν, Α [φωνῶ] αυτός που μπορεί να λεχθεί, ο λεκτός («ἅ τ οὐ φωνητὰ πρὸς ἀνδρός», Ανθ. Παλ.) …
2φωνητόν — φωνητός to be spoken masc acc sg φωνητός to be spoken neut nom/voc/acc sg …
3φωνητά — φωνητά̱ , φωνητής clear speaker masc nom/voc/acc dual φωνητής clear speaker masc voc sg φωνητής clear speaker masc nom sg (epic) φωνητός to be spoken neut nom/voc/acc pl φωνητά̱ , φωνητός to be spoken fem nom/voc/acc dual φωνητά̱ , φωνητός to be… …
