ἀν-έκδρομος
1έκδρομος — ἔκδρομος, ο (Α) 1. αυτός που βγαίνει έξω τρέχοντας 2. στον πληθ. οἱ ἔκδρομοι οι στρατιώτες που ξεφεύγουν από τις τάξεις τους και ορμούν στον εχθρό, οι ακροβολιστές …
2ἔκδρομος — masc nom sg …
3ἐκδρόμοις — ἔκδρομος masc dat pl …
4ἐκδρόμους — ἔκδρομος masc acc pl …
5συνέκδρομος — ον, Μ αυτός που συμπορεύεται ή φθάνει σε ένα σημείο μαζί με κάποιον. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + ἔκδρομος «αυτός που βγαίνει έξω τρέχοντας»] …