ἀντ-εν-
71ανταυγής — ἀνταυγής, ές (Α) αυτός που ανακλά φως, φεγγοβόλος. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι) * + αυγής < *αύγος, αυγή] …
72ανταυγώ — ἀνταυγῶ ( έω) (Α) ανακλώ φως, φεγγοβολώ. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι) * + αυγώ (< αυγή) «εκπέμπω λάμψη, ακτινοβολώ»] …
73αντεθνικός — ή, ό ο αντίθετος στα συμφέροντα του έθνους. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι) * + εθνικός. Η λ. μαρτυρείται από το 1825 στον λόγιο Φραγκιά Φουρναράκη] …
74αντειρηνικός — ή, ό αυτός που είναι εναντίον της ειρήνης. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι) * + ειρηνικός. Η λ. μαρτυρείται από το 1888 στην εφημερίδα Καθημερινή] …
75αντεισαγγελέας — ο ανώτερος δικαστικός, αμέσως κατώτερος από τον εισαγγελέα. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι) * + εισαγγελέας. Η λ. μαρτυρείται από το 1833 στους Ελληνικούς Κώδικες] …
76αντεισηγητής — ο 1. αυτός που αναπτύσσει την αντεισήγηση* 2. ο αντικαταστάτης του εισηγητή σε στρατιωτικά δικαστήρια. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντεισηγούμαι < αντ(ι) * + εισηγητής. Η λ. μαρχυρείται από το 1897 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως τού Βασιλείου της Ελλάδος] …
77αντεκδίκηση — η 1. η ανταπόδοση κακού με άλλο κακό 2. κάθε μέτρο που παίρνει κράτος ή οργανωμένη ομάδα για να επιτύχει κάποιον εξαναγκασμό χωρίς προσφυγή στα όπλα, αντίποινα. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι) * + εκδίκηση. Η λ. μαρτυρείται από το 1807 στον Αδαμάντιο Κοραή] …
78αντεκδικούμαι — ( έομαι) κάνω κακό σε κάποιον για εκδίκηση. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι) * + εκδικούμαι. Η λ. μαρτυρείται από το 1839 στον αντιστράτηγο Αμβρόσιο Φραντζή] …
79αντεπανάσταση — η η επανάσταση για εξουδετέρωση άλλης επανάστασης. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι) * + επανάσταση. Η λ. μαρτυρείται από το 1864 στον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο] …
80αντεπαναστάτης — ο (θηλ. τρια) 1. αυτός που συμμετέχει σε αντεπάνασταση 2. αυτός που αντιτίθεται ή αντιδρά σε επαναστατικές ιδέες. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι) * + επαναστάτης. Η λ. μαρτυρείται από το 1863 στον Σπυρίδωνα Μαλάκη] …
