ἀναπετῶ
1αναπετώ — ( άω) (Α ἀναπετῶμαι και ἀναπέτομαι), (Μ ἀναπετῶ) πετώ προς τα επάνω, φεύγω πετώντας νεοελλ. 1. φεύγω ή χάνομαι γρήγορα, βιαστικά, εξαφανίζομαι 2. εξαντλούμαι γρήγορα, τελειώνω 3. πεθαίνω 4. (για τα μάτια) κάνω νευρικές συσπάσεις 5. παρουσιάζομαι …
2ἀναπετῶ — ἀναπετάννυμι spread out fut ind act 1st sg (attic epic ionic) ἀναπετάννυμι spread out pres imperat mp 2nd sg ἀναπετάννυμι spread out pres subj act 1st sg (attic epic ionic) ἀναπετάννυμι spread out pres ind act 1st sg (attic epic ionic)… …
3αναπετάμενος — η, ο [αναπετώ] 1. αυτός που πετάει ψηλά 2. (για νεοσσούς) αυτός που αρχίζει να πετά, να φτερουγίζει 3. (για νερά) αυτός που ξεπετιέται από το έδαφος, που αναβλύζει …
4αναπετάννυμι — και ύω (Α ἀναπετάννυμι και ποιητ. ἀμπετάννυμι και ύω και ἀναπετῶ) [πετάννυμι] 1. ανοίγω διάπλατα, απλώνω, ξεδιπλώνω 2. (μτχ. παθ. πρκμ.) ο αναπεπταμένος* αυτός που εκτείνεται σε ανοιχτό ή μεγάλο χώρο αρχ. 1. φανερώνω, εκθέτω 2. διαχέω,… …
5σπαρνώ — Ν 1. τρεμοπαίζω, αναπετώ, πεταρίζω («σπαρνάει το μάτι μου») 2. αναταράζομαι από φόβο ή από αγωνία. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σπαρ (πρβλ. σπαράσσω, ασπαίρω), κατά τα ρ. περνώ, γυρνώ κ.λπ.] …