ἀείλαλος
1αείλαλος — ἀείλαλος, ον (Μ) αυτός που διαρκώς μιλάει, φλυαρεί ακατάπαυστα, λάλος, φλύαρος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀεὶ + λάλος < λαλῶ] …
2ἀείλαλος — ever babbling masc/fem nom sg …
3ἀείλαλον — ἀείλαλος ever babbling masc/fem acc sg ἀείλαλος ever babbling neut nom/voc/acc sg …
4OBLIQUARE visus — apud Statium Achill. l. 1. v. 323. de Achille, Mulcetur, laetumque rubet, visusque superbos Obliquat amoris indicium. Unde vetus Schol. Cum heroicum, inquit, et virile ante contueretur; nunc obliquatô visu, remittit austeritatem et assensum… …
5αεί — επίρρ. (Α ἀεί) [στα Α και επικά, ιωνικά και ποιητικά αἰεί και αἰέν, δωρικά αἰές και ἀές, λακωνικά αἰέ, βοιωτικά ἀέ και ἠί, αιολικά αἶι(ν) και ἄι(ν)] διαρκώς, συνεχώς, πάντοτε, για πάντα στα νεοελλ. μόνον ως α συνθ. ορισμένων συνθέτων λογίας… …
