ἀδυνασία
1ἀδυνασία — ἀδυνασίᾱ , ἀδυνασία fem nom/voc/acc dual ἀδυνασίᾱ , ἀδυνασία fem nom/voc sg (attic doric aeolic) …
2αδυνασία — ἀδυνασία, η (Α) 1. σωματική αδυναμία, ατονία, εξάντληση 2. έλλειψη ικανότητας, ανικανότητα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ στερητ. + δύνασις] …
3ἀδυνασίᾳ — ἀδυνασίαι , ἀδυνασία fem nom/voc pl ἀδυνασίᾱͅ , ἀδυνασία fem dat sg (attic doric aeolic) …
4ἀδυνασίας — ἀδυνασίᾱς , ἀδυνασία fem acc pl ἀδυνασίᾱς , ἀδυνασία fem gen sg (attic doric aeolic) …
5ἀδυνασίαν — ἀδυνασίᾱν , ἀδυνασία fem acc sg (attic doric aeolic) …
6ἀδυνασίης — ἀδυνασία fem gen sg (epic ionic) …
7αδυναστία — ἀδυναστία, η (Α) παράλληλος τύπος τής λ. αδυνασία* …
8αδύνατος — η, ο (Α ἀδύνατος, ον) 1. (για πρόσωπα) αυτός που δεν έχει δύναμη, αδύναμος, εξαντλημένος, ανίσχυρος, άτονος 2. (για πράγματα) που δεν είναι δυνατόν να γίνει, δύσκολος, ακατόρθωτος, απραγματοποίητος 3. (για πρόσωπα) που δεν έχει ψυχικό σθένος ή… …